نکته
لبید می‌گوید:
فأکذب النفـس إذا حدثتها
إن صدق النفس یزری بالأمل
«هرگاه با نفس خود سخن گفتی، به نفست دروغ بگو؛ راست گفتن به نفس، آرزو را کم می‌کند».
بستی می‌گوید:
أفد طبعك المکدود بالهم راحة
تجـم وعلّله بشيء من المزح
«به طبیعت رنجدیده‌ات آرامش ببخش؛ حواس خود را جمع کن و طبیعت خویش را با شوخی سرگرم نما».
ولکن اذا أعطیته ذاك فلیکن
بمقدار ما یعطي الطعام من الملح
«ولی هرگاه این را به طبیعت خود دادی، باید به اندازه نمک غذا باشد».
ابوعلی بن شبل می‌گوید:
بحفظ الجسم تبقی النفس فیه
بقاء النار تحفظ بالوعاء
«با حفاظت تن، روح در آن می‌ماند؛ آتش اگر در آتشدان باشد، خاموش نمی‌شود».
فبالیأس الممض فلا تمتها
ولا تمدد لها طول الرجاء
«با ناامیدی رنج آور، نفس خود را مکش و نیز طمع و خیال را طولانی مکن».
وعدها في شدائدها رخاء
وذکرها الشدائد في الرخاء
«هنگام سختی‌ها، نفس خود را به آسایش نوید بده و در آسایش و راحتی، سختی‌ها را به آن یاد آوری کن».
یعد صلاحها هذا وهذا
بالترکیب منفعة الدواء
«این دو مورد، عامل صلاح و بهبود نفس بشمار می‌روند و دارو، با ترکیب، سودمند و اثربخش می‌گردد.