رضامندی، هوا و هوس را از وجود انسان بيرون می‌كند

رضایت از تقدیر، باعث می‌شود تا هوا و هوس از قلب انسان بیرون برود؛ از اینرو کسی که از تقدیر خداوند راضی باشد، هوای نفسش، تابع خواست خداوند می‌گردد. یعنی در پی چیزی قرار می‌گیرد که پروردگارش دوست می‌دارد و می‌پسندد. پس رضامندی از حکم و قضای الهی و پیروی کردن از هوای نفس هرگز در دل جمع نمی‌شوند و اگر، هم قسمتی از رضامندی و هم قسمتی از هوای نفس در دل باشد، دل از آنِ همان خواهد بود که بیشتر در دل جای گرفته است.

إن كان رضاكم في سهري
فسـلام اللّـه عـلی وســني

«اگر رضایت شما در بیداریم می‌باشد، پس با چرت زدن خداحافظی می‌کنم».

﴿وَعَجِلۡتُ إِلَيۡكَ رَبِّ لِتَرۡضَىٰ ٨٤﴾[طه: ۸۴] «پروردگارا! به سوی تو شتافتم تا راضی شوی».

إن كان سركم ما قال حاسدنا
فما لجرح إذا أرضاكمو ألم

«اگر گفته دشمن ما، شما را شاد می‌کند، پس بدانید زخمی که شما را خشنود می‌کند، دردناک نیست».