احساس به وجود بیماری باطنی قلب:
گاهی دل دچار بیماری باطنی میگردد و در حالی که روز به روز بیماری آن بیشتر میشود، صاحب آن به خاطر دلمشغولیها و بیاطلاعی از اسباب صحت و بیماری دل، از آن غافل میماند، و حتی گاهی دل دچار مرگ و نابودی میگردد، اما صاحبش متوجه مرگ آن نمیشود. نشانه مرگ قلب این است که:
- زشتی و ناپسندی گناهان را احساس نمیکند.
- عدم معرفت به حق و حقیقت و گرفتارآمدن در دام باورهای باطل خود، او را رنج و عذاب نمیدهد.
زیرا اگر دل زنده باشد، از گرفتار آمدن به زشتیها و قبایح دچار درد و عکس العمل میشود، و به اندازه برخورداری خود از حیات واقعی، از جهالتش به حق احساس درد و رنج خواهد نمود. زیرا «وَمَا لِجُرْحٍ بِمَيّتٍ إيلام»«زخمنمودن مرده او را آزار نمیدهد».