هدف دیگران منفعت تو نیست:
قصد و هدف دیگران از نصرت و حمایت تو در درجۀ اول خیر و منفعت تو نیست، بلکه پیش از آن در پی سود و منافع حال و آینده خویش میباشند. اما خداوند بینیاز و بخشنده هدفی به غیر از سود و منفعت تو را ندارد، منفعت خالصی که هیچ شائبهای از جلب منفعت و دفع مضرت برای او را در پی ندارد. اما سودی که دیگران میخواهند به شما برسانند، گاهی به زیان تو تمام خواهد گردید. هرچند تنها منتنهادن بر شما باشد.
در این مورد بیندیش! زیرا توجه و تدبر در این مورد تو را به پرهیز از توجه به مخلوق و توکل بر ایشان برحذر میدارد! و تو را بر آن میدارد که برخلاف هدایت شریعت الهی انتظار جلب منفعت و دفع مضرتی را از ایشان نداشته باشی و به آنان دلبستگی و وابستگی پیدا ننمایی، زیرا دیگران بیش و پیش از آن که در پی خیر و مصلحت تو باشند به دنبال سود و منفعت خویشاند.
این چیزی است که در میان اکثریت قاطع مردم رایج و در روابط و تعامل میان آنان معمول است. فرزند با پدر و مادر و زن با همسر و کارگر با کارفرما و شریک با همکار و شریک خود، همین هدف را دنبال میکنند.
کسی سعادتمند است که تنها در راستای رسیدن به رضایت خداوند از ایشان حمایت کند و احسان نماید، و در مورد آنان از خداوند هراس داشته باشد، در هراس از خداوند ایشان را با او شریک ننماید و امیدش به خداوند باشد، آنان در این امید با او همسان ننماید، آنان را به خاطر خداوند دوست بدارد. و از محبت ایشان همراه با خداوند دوری نماید.
همانگونه که دوستان و محبان خداوند میگویند: ﴿إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا ٩﴾[الإنسان: ۹] «ما به خاطر رضایت خداوند شما را طعام میدهیم و پاداش و تشکری را از شما نمیخواهیم».