پاسخ به یک پرسش:
اگر کسی سؤال کند، پس چرا قرآن از اوامر خداوند به عنوان تکلیف نام برده و فرموده است:
﴿لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ﴾[البقرة: ۲۸۶]. «خداوند هیچکس را بیش از توانایی او مکلف نمیکند».
﴿لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۖ﴾[الأنعام: ۱۵۲]. «هیچ انسانی را بیش از توانایی او مکلف نمیکنیم».
در پاسخ باید گفت: همانگونه که از ظاهر و باطن این دو آیه معلوم میشود، نه این که خداوند تکلیف و مشقتبودن شریعت و اوامر خود را نفی فرموده، بلکه آنها را روح، روشنایی، شفا، هدایت، رحمت و زندگی سعادتآمیز و اندرز و توجیه و... نامیده است.