تحقق یافتن غیب آینده در قرآن
همهی آنچه را قرآن در مورد رویدادهای غیبی آینده بیان داشته، به همان شیوهای که قرآن بیان کرده روی داده و تحقق یافته است.
این در ارتباط با آن چیزی است که پیشتر در مباحث گذشته بیان داشتیم از جمله اینکه بیشک سخن خداوند حق و راست است، و کسی در سخن و کلامش از خداوند راستگوتر نیست، و اینکه علم خداوند شامل همه چیز است، هرآنچه بوده و هرآنچه میشود، و او بر هر چیزی تواناست، و هرآنچه در این هستی روی میدهد فقط بنابر دستور و ارادهی خدای سبحان است.
خدا میداند که فلان کار در فلان وقت روی میدهد و به هنگام فرا رسیدن آن وقت، ارادهی خداوند به آن چیز تعلق میگیرد و آن را به همان شیوه که میخواهد و اراده کرده، پدید میآورد. تحقق خبرهای آینده در قرآن، آنهم به همان شیوه که بیان داشته، دلیلی است بر اینکه بطور قطع قرآن سخن خداوند است، و نه سخن پیامبر ج، اگر سخن پیامبر ج میبود او به چه دلیلی میدانست که این رویدادها در آیندهای نزدیک یا دور روی میدهند، زیرا کسی جز خداوند از مسائل غیبی آینده خبر ندارد!
خداوند میفرماید:
﴿قُلۡ مَا كُنتُ بِدۡعٗا مِّنَ ٱلرُّسُلِ وَمَآ أَدۡرِي مَا يُفۡعَلُ بِي وَلَا بِكُمۡۖ إِنۡ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ وَمَآ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ٩﴾[الأحقاف: ٩].
«بگو: من نوبرِ پیغمبران و نخستین فرد ایشان نیستم و نمیدانم خداوند با من چه میکند، و با شما چه خواهد کرد. من جز از چیزی که به من وحی میشود پیروی نمیکنم، و من جز بیمدهندهی آشکاری نیستم».