نبرد اهل کتاب با اسلام
بعد از آنکه آیات از کفر و ظلم اهل کتاب و تکذیبشان نسبت به حق سخن گفت، به سخن گفتن از جرمی ناپسند از جرمهایشان روی میآورد و آن نبردشان با دین حق است میگوید: ﴿يُرِيدُونَ لِيُطۡفُِٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ﴾، «میخواهند نور (آئین خدا را با دهانهایشان خاموش گردانند».
موضعگیری اهل کتاب در برابر دین حق اسلام بر دو گام بنا گردیده:
اول: کفر به آن، و عدم پذیرش آن.
دوم: نبرد و رویارویی با آن، و اشتیاق به خاموش کردن نورش و از میان بردن آن.
گام اول به سوی گام دوم رانده و بدان منتهی میشود، آنان بدین شیوه خود را گمراه کرده، سپس دیگران را نیز گمراه میگردانند و خود را از حق محروم میگردانند سپس سخت میکوشند که دیگران را نیز از آن محروم گردانند.
آیه از نبرد آنان با اسلام به فعل ﴿يُرِيدُونَ﴾ تعبیر میکند که نشاندهندهی این است که موضعگیری آنان در برابر اسلام بر پایهی خواست و ارادهی آنان است، و یک موضعگیری تصادفی و اتفاقی نیست که بلافاصله تغییر کند، آنان میدانند که چه میکنند و با قصد و هدف آن کار را میکنند.
فعل ﴿يُرِيدُونَ﴾ به شکل فعل مضارع آمده است تا نشان دهد که این خواست و اراده نزد کفار دنبالهدار و نو شونده و بیوقفه است، و متوقف نمیگردد، و ثبات و قدرتش بیشتر شده، و با گذشت زمان قویتر میگردد و از بین نرفته و متلاشی نمیگردد.
منظور از نور خدا در آیه: اسلام است، دین خداوند که به واسطهی آن ادیان را به پایان رسانده است و آن را به عنوان دین مسلمانان پسندیده است، و از همهی مردم خواسته است که آن را بپذیرند، اسلام نور است زیرا شخص مسلمان را بدانچه که خدا از او میخواهد و آنچه را که بر او واجب گردانیده است راهنمایی میکند، اسلام هدایت است، راه را به او نشان میدهد.