عجله نکردن در عملی شدن وعدهی الهی
بعد از دستور به صبوری، آیه بر عملی شدن وعدهی الهی تأکید میورزد: «پس شکیبایی داشته باش. وعدهی خدا بهطور مسلّم حق است». [روم: ٦٠]. منظور از وعدهی خداوند در اینجا، وعدهی پیروزی حق و یاران آن، و شکست باطل و طرفدارانش است.
اینکه میگوید: «حق است» یعنی بزودی در عالم واقعیت عملی میشود، و مردم پیروزی مؤمنین و شکست کفار را میبینند. نکته ظریف آنکه بعد از بیان عملی شدن وعدهی الهی در خصوص پیروزی (مؤمنین)، هشداری نسبت به آنان که به این حقیقت یقین ندارند بیان میگردد: «هرگز نباید کسانی که ایمان ندارند، مایهی خشم و ناراحتی تو گردند و سبک تو را از جای بردارند». [روم: ٦٠].
کسانی که به وعدهی الهی شک دارند یا عملی شدنش را بعید میدانند، مؤمنین را تحریک و عصبانی میکنند، و به قلبشان یأس و ناامیدی میاندازند، یا آنان را به برخی کارها و شیوهها و رفتارهای شتابزده و عجولانه وا میدارند که منجر به نتایجی غلط میشود که سبب اینگونه اعمال، شتاب نمودن در عملی شدن وعدهی الهی است.
بر مؤمن واجب است که یقین داشته باشد وعدهی الهی حق است و ناگزیر عملی خواهد شد و باید که منتظر تحققش بماند و در اجرایی شدنش شتاب به خرج ندهد، و عجولان و شتابکنندگان او را تحریک و عصبانی نکنند، و (عاقبت) کار را به حکمت خداوند حکیم واگذارد او که هرگاه بخواهد وعده را عملی خواهد کرد!