وقوع فساد اول
خداوند در مورد فساد اول میفرماید:
﴿فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ أُولَىٰهُمَا بَعَثۡنَا عَلَيۡكُمۡ عِبَادٗا لَّنَآ أُوْلِي بَأۡسٖ شَدِيدٖ فَجَاسُواْ خِلَٰلَ ٱلدِّيَارِۚ وَكَانَ وَعۡدٗا مَّفۡعُولٗا٥﴾[الإسراء: ٥].
(أولاهما): به معنی: نخستین آن دو، زیرا خداوند در آیهی قبلی میفرماید:
«دو بار در این سرزمین تباهی میورزید». پس معنی: «هنگامی که وعدهی نخستین آن دو فرا رسد». یعنی: هنگامی که زمان تحقق وعدهی اولی فرا برسد، و آن هنگامِ وقوع فساد اول است.
آنچه جلب توجه میکند این است که آیات از نشانههای فساد اول یهود سخن نمیگوید، و وضعیت یهود را در طی و خلال این فساد روشن نمیسازد، بلکه از بندگانی ربانی سخن به میان میآورد که این فساد را از میان میبرند.
خداوند میفرماید: «هنگامی که وعدهی نخستین آن دو فرا رسد، بندگان پیکارجو و توانای خود را بر شما (میگماریم و) برانگیخته میداریم که خانهها را تفتیش و جاها را جستجو میکنند».