مختصرى از شرح حال استاد /
استاد ناصر سبحانى /، در مهرماه ۱۳۳۰ هـ.ش. در روستاى «دوریسان»، از توابع شهرستان پاوه، استان/ولایت كرمانشاه، در یک خانواده متدین و بىآلایش دیده به جهان گشود.
شش بهارى كه از عمر مباركش سپرى شد، توسط پدر وارد اوّلین دبستان/ مکتب ابتدائی تازه تأسیس شدهى زادگاهش شد و در كلاس اول دبستان ثبت نام گردید؛ اما بعد از اندكى، به علت استعداد شگرف ایشان و به پیشنهاد معلّم دلسوزش، در كلاس دوّم دبستان ثبت نام شد.
استاد، در سن ۱۰ سالگى، با از دست دادن مادرش، از لطف و مهر مادرى محروم شد.
این نوجوان تیزهوش و با استعداد، پس از ۲ سال وقفه در تحصیلاتش، در سال ۱۳۴۴ هـ.ش. در تنها دبیرستان شهرستان پاوه، ثبت نام به عمل آورد و هر سال در میان همكلاسىهاى خود، با نمرات عالى، شاگرد اوّل شناخته مىشود. سرانجام در سال ۱۳۴۷ به اخذ گواهینامه سیكل اوّل و رتبهى ممتاز نایل گردید [۲]و در سراسر منطقه به تیزهوشى و نبوغ شهرت یافت. ایشان با وجود استعداى كه داشت و علىرغم اصرار پدر و دایى محترم و مربیان و اولیاء دبیرستان، مبنى بر ادامهى تحصیل در سطح دوّم دبیرستان در مركز استان (كرمانشاه)، راهى مدارس علوم دینى شد و چنین انتخابى را مسیر رسیدن به آرزوهایش مىدید.
استاد /، پس از ختم قرآن در مدت چهل روز، در مسجد زادگاهش، بىصبرانه در پاییز همان سال (۱۳۴۷هـ.ش) به مدارس علوم پیوست و در حجرههاى ساده و بىآلایش شهرها و روستاهاى استان كردستان، به طلب علم و تزكیه روح پرداخت. وقتى دوستان علت چنین انتخابى را از او مىپرسند، ایشان در جواب مىگوید: دست یافتن به پاسخ این سؤال است كه چرا و با چه هدفى خداوند قرآن را براى انسان نازل كرده است؟
استاد، در سال ۱۳۵۳ هـ.ش. پس از شش سال تلمّذ در محضر اساتید مدارس علوم دینى كردستان، تحصیلات را در سطح عالى به پایان رسانید و پس از كسب اجازه از محضر استادانش، به عنوان یكى از عالمان منطقه، مشغول راهنمایى و ارشاد مردم شد.
[۲] آنچه بیان مىشود مربوط به نظام آموزشى قدیم مىباشد.