مرحلهى نخست
خداوند متعال چنین مقرر كرده است كه [در روز قیامت از ابتدا تا انتها]، سه بار شیپور نواخته شود. شیپور نخست زمانى است كه عمر انسان بر روى كرهى زمین به پایان مىرسد. دوران آزمایش و تكلیف تمام شده و دیگر قرار نیست انسانى بر روى زمین باقى بماند. پس یک بار شیپور نواخته مىشود. یعنى فرمان اول صادر مىشود. با نواخته شدن نخستین شیپور، همه چیز عوض مىشود. با نواختن آن، نظم آسمانها و زمین به هم مىخورد. كوهها وتپهها بر یكدیگر كوبیده مىشوند. ستارگان و ماه و خورشید نیز نظمشان به هم مىخورد. انسان مىمیرد و به طور كلى همه چیز دگرگون مىشود. البته در ابتداى قیامت، انسان مدتى زنده مىماند و برخى از رویدادهاى آن روز را با چشم خود مىبیند.
وقتى شیپور نخست نواخته مىشود و زمین به شدت تكان مىخورد و مىلرزد و كوهها از جا كنده شده و به گرد و غبار تبدیل شده و پراكنده مىشوند، در آن هنگام انسان مدتى زنده مىماند و شاهد این حوادث است و در نهایت تعجب و سرگردانى مىپرسد: «ما لَها»، چه خبر است؟ زمین را چه شده است؟
این شیپور نخست بود كه همهى انسانها مىمیرند و آسمانها تكه تكه شده و از شدت ضربات آن روز [و حوادث هولناک آن]، آسمان همچون روغن گداخته، گلگون مىگردد. كوهها نیز چون پشمِ حلاجى شده در آمده و زمین هموار شده و پستى و بلندى آن از بین مىرود. ستارگان همگى از هم مىپاشند و نور و روشنایى خود را از دست مىدهند و ماه و خورشید نیز به همان صورت. و خلاصه همه چیز به هم مىخورد.