بندگى خدا

۵. ایمان به این كه روزى‌دهنده تنها خداست

پس از توصیه و سفارش به اعتدال و میانه‏روى در بخشش مال، مى‏فرماید:

﴿وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ خَشۡيَةَ إِمۡلَٰقٖۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُهُمۡ وَإِيَّاكُمۡۚ إِنَّ قَتۡلَهُمۡ كَانَ خِطۡ‍ٔٗا كَبِيرٗا ٣١﴾«و فرزندانتان را از بیم تنگدستی نکشید. ما، به آنان و شما روزی می‌دهیم. بی‌گمان کشتن آنها گناه بزرگی است» [الإسراء: ۳۱].

مواظب باشید كه كودكانتان را از ترس این كه نتوانید در آینده هزینه‏ى زندگى آن‏ها را بپردازید، نكشید؛ زیرا ما روزى دهنده‏ى آن‏ها و شما هستیم. ما هرگز اجازه نمى‏دهیم آن‏ها را بكشید؛ زیرا ما رزق و روزى آن‏ها را آماده كرده‏ایم و به‏راستى كشتن آن‏ها انحراف بزرگى است از مسیر بندگى و عبودیت خداوند متعال.

در عصر حاضر كشتن فرزندان به شیوه و روش گذشتگان ظاهراً انجام نمى‏گیرد ولى كارى مشابه آن صورت مى‏گیرد؛ مثلاً: مردم به خاطر این كه - به گمان خود - آینده‏اى روشن داشته باشند و از امكانات بیشترى برخوردار باشند، نسبت به تربیت صحیح و اسلامى و پرورش درست آن‏ها كوتاهى مى‏كنند و به جاى هدایت آن‏ها در مسیر بندگى خدا، آن‏ها را به حركت در مسیرهایى وادار مى‏كنند كه از آن طریق پول بیشترى به دست آورند و امرار معاش كنند و در همین مسیر آن‏ها را دچار چنان بلا و مصیبت‏هایى مى‏كنند كه گویى آن‏ها را مى‏كشند [و بسى بدتر از كشتن]. در واقع آنان را هم‏چون حیوان بزرگ مى‏كنند و پرورش مى‏دهند و از اخلاق و صفات انسانى به دور مى‏گردانند كه این هم خود نوعى كشتن است [و چه بسا بدتر از كشتن]. اگر انسان بخواهد خدا از او راضى باشد، بر اوست كه فرزندانش را به گونه‏اى تربیت كند كه در مسیر بندگى خدا قرار گیرند و مطمئن باشد كه در این مسیر (عبادت و بندگى خدا) هرگز از گرسنگى نمى‏میرند و هر كس به رزق و روزیى كه برایش مشخص شده خواهد رسید. البته آن‏چه گفته شد به معنى عدم فعالیت و كار و كوشش در جهت امرار معاش نیست. هرگز چنین نیست. آن‏چه گفته شد به این معنى است كه انسان در عین حال كه مشغول اداى مسئولیت و عبادت و بندگى خداست در همان حال نیز باید مشغول امرار معاش باشد.