۵. شهادت ندادن بر باطل و مشغول نبودن به سخنان پوچ
﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا ٧٢﴾[الفرقان: ۷۲]. «و كسانى كه گواهى دروغ نمىدهند و آنگاه كه بر گفتار و كردار لغو و بیهوده مىگذرند، با بزرگوارى و متانت مىگذرند» و [بندگان خداى رحمان] كسانى [هستند] كه هرگز شهادت دروغ نمىدهند؛ این شهادت خواه بر امر كوچک باشد یا بر امر بزرگ. آنان هرگز شهادت نمىدهند كه كسى غیر از خدا فرمانروا و فریادرس است. و هنگامى كه از كنار چیزهاى بیهودهاى مىگذرند محترمانه و بزرگوارانه از آنها فاصله مىگیرند.