۸. امین در امانات و متعهد بر عهد و پیمان
صفات محمود و پسندیدهى دیگرى كه نمازگزاران بدان متصف هستند، صفات بسیار مهم امانتدارى و پاىبندى به عهد و پیمان و وعدههایى است كه مىدهند:
﴿وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢﴾[المعارج: ۳۲]. آنان كه نسبت به امانتهایى كه نزدشان گذاشته شده و نسبت به عهد و پیمانى كه با دیگران مىبندند، احساس مسئولیت مىكنند و آنها را رعایت مىكنند.
بزرگترین امانت همان امانت بندگى و مسئولیتى است كه خداوند بر عهدهى انسان قرار داده و او را به اطاعت از فرمان او - جلّ جلاله - و درخواست كمک از او سفارش كرده است. افراد مؤمن نسبت به این امانت بسیار بزرگ، احساس مسؤلیت مىكنند و در اداى آن نهایت تلاش و سعى خود را مىكنند و در حفظ آن مىكوشند. علاوه بر این امانت بزرگ، نسبت به حفظ امانتهاى دیگرى كه دیگران نزد آنها به امانت مىگذارند احساس مسؤلیت مىكنند و در نگهدارى آنها تلاش مىكنند.
نمازگزاران واقعى نسبت به عهد و پیمانى كه مىبندند و بزرگترین آنها همان عهد و پیمان بندگى با خداست [۴۴]. بعد از آن عهد و پیمانهایى است كه با همنوعان خود مىبندند، محافظ و نگهدارنده هستند.
بندگان [واقعى] خدا، باید نسبت به عهد و پیمان بزرگى كه با خدا بستهاند و خدا با آنان بسته است (عهد و پیمان بندگى و این كه تنها بندهى او باشند) و نیز نسبت به عهد و پیمانى كه با یكى از همنوعان خود مىبندند وفادار باشند و در آن خیانت نكنند.
[۴۴] ﴿أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَٰنَ﴾اى آدمیزادگان مگر من به شما امر نكردم كه اهریمن را پرستش نكنید؟ [یس: ۶۰].