بندگى خدا

۸. امین در امانات و متعهد بر عهد و پیمان

صفات محمود و پسندیده‏ى دیگرى كه نمازگزاران بدان متصف هستند، صفات بسیار مهم امانتدارى و پاى‏بندى به عهد و پیمان و وعده‏هایى است كه مى‏دهند:

﴿وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢﴾[المعارج: ۳۲]. آنان كه نسبت به امانت‏هایى كه نزدشان گذاشته شده و نسبت به عهد و پیمانى كه با دیگران مى‏بندند، احساس مسئولیت مى‏كنند و آن‏ها را رعایت مى‏كنند.

بزرگترین امانت همان امانت بندگى و مسئولیتى است كه خداوند بر عهده‏ى انسان قرار داده و او را به اطاعت از فرمان او - جلّ جلاله - و درخواست كمک از او سفارش كرده است. افراد مؤمن نسبت به این امانت بسیار بزرگ، احساس مسؤلیت مى‏كنند و در اداى آن نهایت تلاش و سعى خود را مى‏كنند و در حفظ آن مى‏كوشند. علاوه بر این امانت بزرگ، نسبت به حفظ امانت‏هاى دیگرى كه دیگران نزد آن‏ها به امانت مى‏گذارند احساس مسؤلیت مى‏كنند و در نگهدارى آن‏ها تلاش مى‏كنند.

نمازگزاران واقعى نسبت به عهد و پیمانى كه مى‏بندند و بزرگ‏ترین آن‏ها همان عهد و پیمان بندگى با خداست [۴۴]. بعد از آن عهد و پیمان‏هایى است كه با هم‏نوعان خود مى‏بندند، محافظ و نگهدارنده هستند.

بندگان [واقعى] خدا، باید نسبت به عهد و پیمان بزرگى كه با خدا بسته‏اند و خدا با آنان بسته است (عهد و پیمان بندگى و این كه تنها بنده‏ى او باشند) و نیز نسبت به عهد و پیمانى كه با یكى از هم‏نوعان خود مى‏بندند وفادار باشند و در آن خیانت نكنند.

[۴۴] ﴿أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَٰنَ﴾اى آدمیزادگان مگر من به شما امر نكردم كه اهریمن را پرستش نكنید؟ [یس: ۶۰].