بندگى خدا

۲. آداب ورود به اماكن عمومى

آن‏چه بیان شد، مربوط به منازل مسكونى و اماكن خصوصى بود؛ اما در مورد اماكن عمومى؛ هم‏چون: مهمانسراها، هتل‏ها، مدارس و بیمارستان‏ها و ... فرمان خدا چیز دیگرى است و نیاز به اجازه‌ی ورود ندارد. البته در مورد اماكن عمومى چون بیمارستان اگر دربان و نگهبان اجازه‏ى ورود ندهد، وارد شدن جایز نیست.

در مورد ورود به اماكن عمومى دستور چنین است: در این اماكن اگر نیاز به ورود داشتید، بر شما مشكلى نیست كه بدون اجازه وارد شوید؛ اما این را نباید فراموش كرد كه در این مكان‏ها نیز باید خدا را به یاد داشته باشد؛ زیرا ممكن است در این اماكن انسان دچار گناه شود:

﴿لَّيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَدۡخُلُواْ بُيُوتًا غَيۡرَ مَسۡكُونَةٖ فِيهَا مَتَٰعٞ لَّكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا تَكۡتُمُونَ ٢٩﴾[النور: ۲۹]. «و گناهی بر شما نیست که وارد خانه‌های غیرمسکونی شوید که کالایی در آن دارید. و الله از آنچه آشکار و یا پنهان می‌کنید، آگاه است» اگر وارد اماكنى شدید كه كسى در آن زندگى نمى‏كند یا اماكن شخصى نیست، برایتان گناه و انحراف از راه [صحیح] محسوب نمى شود به شرطى كه بدون هدف به آن‏جا وارد نشوید؛ بلكه كارى داشته باشید، و خداوند مى‏داند كه چه چیزى را آشكار مى‏كنید و چه چیزى را [در دل خود] پنهان مى‏كنید. یعنى خدا به خوبى مى‏داند كه هدف شما از ورود به آن اماكن عمومى چیست و بر اساس همان نیت و هدف است كه به شما جزا و پاداش مى‏دهد، یا شما را سزا و عقاب مى‏كند.

نكته‏اى كه لازم به تذكر است این كه: اگر فردى در یكى از این اماكن عمومى چون هتل یا مسافرخانه اتاقى را اجاره كرد، آن اتاق مسكن او محسوب مى‏شود و ورود به آن اتاق دیگر حكم اماكن خصوصى را دارد.

نكته‏ى دیگر این كه وقتى مى‏گوییم فردى بدون اجازه مى‏تواند وارد اماكن عمومى شود به این معنى است كه ورود او به آن مكان جنبه‏ى كلى دارد نه جزئى یعنى او نمى‏تواند وارد تک تک اتاق‏ها شود.