۸. عدم تعرض به مال یتیم و خیانت در آن
﴿وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥ﴾[الإسراء: ۳۴]. «و به مال یتیم جز به بهترین روش نزدیک نشوید تا آنکه به سن بلوغ و تشخیص برسد» به روشى كه بهتر از آن وجود نداشته باشد. روشى كه در آن بیشترین مصلحت را براى یتیم در بر داشته باشد تا زمانى كه یتیم به حدى مىرسد و كاملاً بزرگ مىشود. به حدى مىرسد كه خود مىتواند از حق و حقوق خود دفاع كند و از حالت یتیم و ناتوان بودن در مىآید.