۶. تفكّر و تدبّر در آیات خدا
﴿وَٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَمۡ يَخِرُّواْ عَلَيۡهَا صُمّٗا وَعُمۡيَانٗا ٧٣﴾[الفرقان: ۷۳]. «و آنان كه چون با آیات پروردگارشان پند داده مىشوند، در برابرش كر و كور نمىمانند» و آنان كه وقتى با آیات و نشانهها و دلایل وجود [و قدرت] پروردگارشان یاد آور مىشوند؛ نشانهها و آیات موجود در آسمانها و زمین و میان آنها و در وجود موجوداتى همچون خود، همسان كَرّان و نابینایان با آنها برخورد نمىكنند؛ بلكه در آن آیات تدبّر و تفكّر مىكنند تا عظمت خدا را بیشتر و بیشتر بشناسند و در برابر او - جلّ جلاله - بیشتر احساس مسئولیت كنند و وظیفهى بندگى خود را بهتر بشناسند.