«ايمان به قيامت» اساسىترين پايهى «بندگى خدا»
[با توجه به آنچه گفته شد،] وقتى روزى مىآید كه انسان در آن دادگاهى مىشود و از طرف خدا مورد بازخواست قرار مىگیرد، پس باید از همین امروز به گونهاى زندگى كند كه خدا مىخواهد، تا در آن روز و در آن محكمه بتواند جواب مثبت و قانع كنندهاى داشته باشد. به عبارت دیگر باید به قیامت ایمان داشته باشد. ایمان به قیامت به این معنا نیست كه بداند دنیایى پس از این دنیا وجود دارد. این گونه شناختى ایمان محسوب نمىشود. اگر انسان به تفصیل دربارهى قیامت و حوادث آن روز و بهشت و جهنم آگاه باشد و چگونگى آغاز و انجام آن را دقیقاً بداند، یقین داشته باشد كه این آگاهى كوچكترین سودى به او نخواهد رساند و این آگاهى ایمان محسوب نمىشود مگر این كه علاوه بر آن، چیز دیگرى داشته باشد و آن «احساس مسئولیت» است. «احساس مسئولیت» یعنى این كه انسان هنگام استفاده از نعمتها و امكانات، یقین داشته باشد كه روزى خواهد آمد كه خداوند او را بازخواست مىكند؛ پس باید آنگونه از نعمتها استفاده كند كه او مىخواهد و به آن دستور داده‌است.