فصل نهم
پاسخ به کسی که مدعی امامت علی است به این استدلال که وی با پیامبر جمساوی است؛ زیرا پیامبر جبرای مباهله با مسیحیان او را تعیين کرد

رافضی مدعی است که دلیل نهم برای اثبات امامت علی این آیه قرآن کریم است که:

﴿فَمَنۡ حَآجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ فَقُلۡ تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَكُمۡ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمۡ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمۡ ثُمَّ نَبۡتَهِلۡ فَنَجۡعَل لَّعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡكَٰذِبِينَ٦١﴾[آال‌عمران: ۶۱] .

«هر گاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده است کسانی با تو به ستیز برخیزند، بدیشان بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم شما هم فرزندان خود را فراخوانید و ما خود را آماده می‌سازیم و شما هم خود را آماده سازید سپس به سوی خداوند دعا کرده و نفرین خدا را برای دروغگویان تقاضا می‌کنیم».

جمهور مجموعاً روایت کرده‌اند که «أبناءنا» اشاره به حسن و حسین و «نساءنا» اشاره به فاطمه و «وأنفسنا» اشاره به علی دارد. و این آیه به دلیل اینکه خداوند تعالی، علی را نفس رسول جقلمداد کرده است دالّ بر ثبوت امامت برای اوست. و اتحاد و وحدت وجود علی و پیامبر جمحال است، پس اين باقي مي‌ماند كه مراد از مساوات ولايت است. علاوه بر آن اگر غير از علي و حسن و حسين و فاطمه با آنها مساوی بودند و براي استجابت دعا از آنها برتر بودند در آن صورت خداوند به پیامبر جدستور می‌داد که كساني ديگر را هم همراه علی در کنار خود قرار دهد، چون مورد نیاز بود. و اگر آنها برتر بودند امامت در بین آنها معین می‌گردید. آیا دلالت آیه بر آنچه ذکر شد جز بر کسی که شیطان بر او چیره شده و تمام قلبش را دربرگرفته و دنیا بر او محبوب گشته؛ نیایی که فقط از طریق ممانعت از حق اهل حق می‌تواند بدان دست یابد، پوشیده است؟