فصل سوم
تردید بر کسی که مدعی است خبر دادن خداوند از تکمیل دین و اتمام نعمت، بر امامت علی دلالت دارد
رافضی می‌گوید: برهان سوم برای اثبات امامت علی ساین فرموده‌ي خداوند است:
﴿ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ﴾[المائدة: ۳] .
«امروز دینتان را کامل گردانیده و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را به عنوان دین و آئین خداپسند برای شما برگزیدم».
ابونعیم با سند خود از ابوسعید خدری سروایت می‌کند که پیامبر جمردم را به غدیر خم فرا خواند و دستور داد تا خارهای زیر درخت را از ميان بردارند، سپس به پا خواسته و علی را فراخواند و بازوان وی را گرفت و بالا برد تا جایی که مردم سفیدی زیر بغل‌های رسول خدا جرا مشاهده کردند. هنوز مردم پراکنده نشده بودند که آیات مذکور (مائده:۳) نازل شد. پس پیامبر جفرمودند: الله اكبر برای کامل شدن دین و اتمام نعمت و رضايت پروردگار به رسالت من و ولایت علی. سپس فرمود: هر کس من مولای اویم علی مولای اوست. پروردگارا، دوست بدار هر که او را دوست بدارد، و دشمن او را، دشمن بدار و هر که او را یاری کرد یاری‌اش کن و هر که با او درافتاد شکستش بده[۴۴] .
[۴۴] حدیث موالات صحیح است، ولی این عبارت که: «دوست بدار هر که او را دوست دارد و دشمن بدار هر که با او درآویزد» اساس درستی ندارد. علامه البانی پیرامون احادیث موالات سخن گفته و آنها را در سلسلۀ احادیث صحیح: ۳/۳۳۰-۳۴۴، آورده است. و در خصوص آن اضافه مذکور می‌گوید: در ثبوت آن متوقفم؛ زیرا چیزی که ضعف آن را اصلاح کند وجود ندارد.