از چند نظر می‌توان به این استدلال پاسخ گفت:
پاسخ اول: اینکه صحت نقل روایت باید بررسی شود و هيچ دليلي را بر صحت آن ارائه ننموده است.
دوّم: این روایت به اتفاق اهل حدیث ساختگي و موضوع است.
سوّم: این آیه در سوره بقره قرار دارد كه به تفاق مسلمانان مدنی است و سیاق آن خطاب با بنی‌اسرائیل است، فرق ندارد خطاب آن با بنی‌اسرائیل باشد يا با مسلمانان[۲۸۶] ، خطابی است که بعد از هجرت نازل گردیده كه تعداد نمازگذاران و رکوع‌كنندگان زیاد شده است، در اوائل اسلام نازل نگردیده که گفته شود این آیه مخصوص کسی است که اولین بار نماز خوانده و رکوع برده است.
چهارم: این آيه ﴿مَعَ ٱلرَّٰكِعِينَ ٤٣﴾از حیث قواعد جمع است و اگر منظور از آنان پیامبر جو علی بود گفته می‌شد: ﴿مَعَ ٱلرَّٰكِعِينَ ٤٣﴾با صیغۀ مثني، چون صیغۀ جمع به اتفاق بر دو دلالت نمي‌كند، بلکه حداقل بر سه نفر و از سه نفر بالاتر دلالت مي‌كند، اما اینکه منظور از صیغۀ جمع مثني باشد، خلاف اجماع است.
پنجم: خداوند خطاب به مریم فرموده:
﴿يَٰمَرۡيَمُ ٱقۡنُتِي لِرَبِّكِ وَٱسۡجُدِي وَٱرۡكَعِي مَعَ ٱلرَّٰكِعِينَ ٤٣﴾[آل‌عمران: ۴۳] .
«اى مريم فرمانبر پروردگار خود باش و سجده كن و با ركوعكنندگان ركوع نما».
و مریم هم قبل از اسلام زيسته، پس معلوم است که قبل از اسلام هم «راکعون» وجود داشته‌اند كه علی در میان آنان نبوده است، پس چطور ممكن است «راکعون» در اول اسلام بوده باشند و علي هم در میان آنان نباشد، و صيغۀ مثني واحد باشد.
ششم: آیه مطلق است و در مورد شخص معینی نمی‌باشد، بلکه به انسان مسلمان دستور داده شده که با نمازگران نماز بگذارد و با رکوع کنندگان رکوع برد.
هفتم: اگر منظور فقط رکوع بردن با آنان (پیامبر جو علی) بود بعد از وفات آنان این حکم قطع می‌شد و هیچ کس مأمور نبود با رکوع کنندگان ركوع نماید.
هشتم: این قول که علی اولین کسی بوده که با پیامبر جنماز خوانده ممنوع است، بلکه رأي اکثر مردم مسلمان بر خلاف این است و می‌گویند ابوبکر صدیق اولین کسی بوده که قبل از علي با پیامبر جنماز خوانده است.
۹- اگر در این آیه امر به رکوع بردن با پیامبر جبود، دلیل بر این نیست که اولین کسی که با او رکوع برده امام است، چون -به فرض صحت- در این نماز علي امام نبوده، بلکه با پیامبر جرکوع برده است.
* * *
[۲۸۶] و در تفسیر طبری (ط. المعارف) ۱/۵۷۲ در مورد این آیه: ﴿وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱرۡكَعُواْ مَعَ ٱلرَّٰكِعِينَ ٤٣﴾[البقرة: ۴۳] . «و نماز را بر پا دارید و زكات را بدهید و با ركوعكنندگان ركوع كنید». ابو جعفر گفته: بعضی از پیشوایان یهود و منافقین به مردم دستور می‌دادند كه نماز بخوانند و زكات بدهند، خداوند هم آنان را دستور داد كه با مسلمانانی که محمد جرا تصدیق نموده اند نماز بخوانند و زكات اموالشان را به آنان بدهند و اینكه برای خدا خضوع كنند. به تفسیر حافظ ابن كثیر در مورد این آیه ص ۱/۵۷۵ مراجعه نمائید..