فصل دوازدهم
پاسخ به کسی که مدعی امامت علی است به این دلیل که خداوند فقط او را به طور ویژه دوست داشت، نه دیگر اصحابرا
دلیل دوازدهم شیعه برای اثبات امامت علی عبارت است از اینکه خداوند می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَيَجۡعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وُدّٗا ٩٦﴾[مریم: ۹۶] .
«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده و اعمال پسندیده انجام دهند خداوند آنها را دوست داشته و محبت آنها را در دل‌ها می‌افکند».
حافظ ابونعیم اصفهانی با سند خود از ابن عباس روایت می‌کند که گفت: آیۀ فوق در شأن علی نازل شده است. «وُد» در آیه مذکور به معنی محبت در قلب‌های مؤمنان است. و در تفسیر ثعلبی از براء بن عازب روایت شده که گفت: پیامبر جبه علی فرمودند: «ای علی، بگو: پروردگارا، برای من در نزد خود پیمانی قرار ده و دوستی مرا در سینه‌های مؤمنان بیافکن». پس خداوند آیۀ فوق را نازل کرد. و این ویژگی برای غیرعلی ثابت نشده، در نتیجه او امام است.