فصل چهلم
پاسخ به کسی که مدعی‏است علیس به دلیل اين‌كه «صالح المؤنين» است، امام است

رافضي می‌گوید: دلیل چهلم این آیه می‌باشد که خداوند می‌فرماید:

﴿إِن تَتُوبَآ إِلَى ٱللَّهِ فَقَدۡ صَغَتۡ قُلُوبُكُمَاۖ وَإِن تَظَٰهَرَا عَلَيۡهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ مَوۡلَىٰهُ وَجِبۡرِيلُ وَصَٰلِحُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ ظَهِيرٌ ٤﴾[التحریم: ۴] .

«اگر به سوي خدا برگرديد و توبه كنيد (خداوند برگشت و توبۀ شما را مي‌پذيرد) چرا كه دلهايتان (از حفظ سرّ كه پيغمبر دوست مي‌داشت) منحرف گشته است. و اگر بر ضدّ او همدست شويد (و براي آزارش بكوشيد، باكي نيست) خدا ياور او است، و علاوه از خدا ، جبرئيل، و مؤمنان خوب و شايسته، و فرشتگان پشتيبان او هستند».

به اجماع مفسرین علی صالح المؤمنین می‌باشد.

ابو نعیم این حدیث را روایت می‌کند که اسنادش را به أسماء بنت عمیس برمی‌گرداند كه گفته: شنیدم که پیامبر جاین آیه را تلاوت ‌کرد و فرمود: «صالح المؤمنین» علی بن ابی طالب است. و این دلیل بر این است كه علی از همه افضل‌ و برتر است، پس سزاوار امامت است. و آیات در مورد این معنی بسیارند، به علت اختصار به همين مقدار بسنده کردیم.