فصل بیستم
پاسخ به کسی که مدعی اثبات امامت علی است به گمان اینکه او گوش شنوایی است که در قرآن آمده نه غیر او
دلیل بیستم شیعه برای اثبات امامت علی این آیۀ قرآن است:
﴿لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ ١٢﴾[الحاقة: ۱۲] .
«و گوش‌های شنوا آن (قرآن، هدایت) را فراگیرند و به خاطر بسپارند».
در تفسير ثعلبي گفته است که رسول خدا جفرمود: ای علی، از خداوند ﻷدرخواست كردم که گوش تو را گوش فراگيرنده قرار دهد. از طریق ابونعیم[۱۹۵] نیز روایت شده که پیامبر جفرمودند: ای علی، خداوند به من دستور داد به تو نزدیک شده و به تو آموزش دهم که حفظ کنی و به خاطر بسپاری. و این آیه بر من نازل شده است:
﴿لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ ١٢﴾[الحاقة: ۱۲] .
«و گوش‌های شنوا آن (قرآن، هدایت) را فراگیرند و به خاطر بسپارند».
پس تو گوش شنوا هستی، و این فضیلت برای هیچ کس دیگری به دست نیامده است. بنابراین علی امام است.
[۱۹۵] حلیة الأولیاء: ج ۱، ص ۶۷ و ابونعیم در معرفة الصحابه، ج ۱، ص ۳۰۶ با لفظ دیگری از مکحول از علی در خصوص این فرمودۀ خداوند: ﴿وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ ١٢﴾که علی گوید: پیامبر جفرمودند: ای علی، از خداوند خواستم تا آن را در گوشهایت قرار دهد. و هیثمی در مجمع الزوائد: ج۱، ص ۱۳۱ روایت دیگری با لفظ نزدیک به آن از ابورافع آورده است که رسول خدا جبه علی بن ابی‌طالب فرمودند: خداوند به من دستور داده تا به تو بیاموزم و جفا نکنم و به تو نزدیکی جویم و دور نشوم. پس بر من حق است که به تو بیاموزم و بر تو حق است که فرا گیری. در ادامه می‌گوید: بزار روایت کرده و در آن محمدبن عبیدالله بن رافع وجود دارد که منکر الحدیث است و عبادبن یعقوب، رافضی است.