فصل يازدهم
رد كساني كه مدعي امامت علي هستند به استناد حديث محبّت

شيعه می‌گوید: دليل یازدهم حدیثی است که جمهور آن را در مورد محبت و ولایت علی روایت کرده‌اند.

امام احمدبن حنبل در مسندش روایت می‌كند که رسول خدا جدست حسن و حسین را گرفت و فرمود: هر کس این دو تا و پدر و مادرشان را دوست داشته باشد، در بهشت در درجه و مقام من قرار دارد[۶۸] .

و ابن خالویه از حذیفه روایت می‌کند که رسول خداجفرمود: «هر کس دوست دارد به قصبه یاقوتی که با دست خدا درست شده چنگ زند، علی بن ابی طالب را بعد از من ولی و امیر خود قرار دهد».

و از ابی‌سعید روایت شده که رسول خدا جبه علی فرمود: دوست داشتن تو ایمان، و بغض و نفرت از تو نفاق است، اولین کسی که وارد بهشت می‌شود محب و دوست‌دار تو و اولین کسی که وارد جهنم می‌شود، دشمن تو است. و خداوند تو را شایستۀ این مقام قرار داده است، تو از من و من از تو هستم.

شقیق بن سلمه از عبد الله روایت کرده که گفت: رسول خدا جرا دیدم كه دست علی را گرفته بود و می‌گفت: «این دوست من است و من هم دوست او هستم، هر کس دشمنش باشد من هم دشمن او هستم و هر کس او را دوست داشته باشد من هم او را دوست دارم».

اخطب خوارزم از جابر روایت کرده که رسول خدا جفرمود: جبرئیل از طرف خدا با لوح سبز رنگي پیش من آمد که با خطی سفید در آن نوشته بود: «من محبت علی را بر مردم واجب گردانیده‌ام تو هم این را به مردم ابلاغ کن».

روایات فراوان دیگری از طرف مخالفین روایت شده که قابل شمارش نیستند و همه آنها حاكي از برتري علی و استحقاق او براي امامت هستند.

[۶۸] این حدیث از علی بن حسن از پدرش از پدر بزرگش در باب فضائل صحابه شماره: ۲/ ۶۹۳ ـ ۶۹۴ با الفاظ نزدیک به هم روایت شده است، محقق در مورد حدیث می‌گوید: در سند علی بن جعفر بن محمد صادق وجود دارد که در میان مجروحین و عادلان ذکر نشده ولی بقیه راویان ثقه هستند. ذهبی در میزان الإعتدال: ۳/۱۱۷، در مورد آن راوی می‌گوید: هیچ کس او را تجریح یا تعدیل نکرده ولی حدیثش بسیار منکر است و ترمذی نه او را تصحیح كرده و نه تحسین، سپس این حدیث را ذكر كرده و در كتاب سیر أعلام النبلاء: ۴/۱۰۸، گفته: سند آن ضعیف است و متن آن منكر است و ترمذی آن را تخریج كرده (۵/۶۴۱) و گفته: این حدیثی است حسن و غریب و آن را نمی‌شناسیم جز از حدیث جعفر بن محمّد و دیدیم كه ذهبی معرفی كردن این روایت به حسن از جانب ترمذی را انكار كرده است. احمد شاكر در تعلیقه بر مسند (۲/۲۵) نوشته:‌ فقط در برخی از نسخه‌های ترمذی تحسین این حدیث ثابت است. و در التهذیب: ۱۰/۴۳، یادآور شده كه وقتی كه نصر بن علی این حدیث را روایت كرد، خلیفۀ وقت متوكل دستور داد هزار تازیانه به او بزنند.