فصل سی و هشتم
پاسخ به کسی که مدعی امامت علي است به این دليل که به او به برادري پیامبر جبرگزيده شده است

مصنف شيعي می‌گوید: دلیل سی و هشتم بر امامت علي این آیه است که می فرماید:

﴿وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٧﴾ [الحجر: ۴۷] .

در مسند امام احمد که سندش به زید بن ابی اوفی بر می‌گردد, گفته: در مسجد النبي به خدمت پیامبر جرسیدم. در مورد عقد اخوت و برادري پيامبرجيادآور شد، علي گفت: از ناراحتي اين كه تنها مانده بودم نزديك بود روح از جسدم جدا شود و توان حركت كردن را نداشتم و رو به پيامبر جكردم و گفتم: اگر اين كار از روي خشمگيني خدا بر من است كه من تنها مانده‌ام و شما اين كار را با اصحاب كرده‌اي، پس تو صاحب دنيا و آخرت هستي.

سپس پیامبر جفرمود: قسم به خدایي که مرا به پیامبري برگزيد؛ تو را تنها برای خودم انتخاب نمودم، چون تو نسبت به من به منزلۀ هارون نسبت به موسی هستي، جز این که بعد از من پیامبری نیست و تو برادر و وارث من هستی، و در بهشت همراه با فاطمه دخترم در قصر من هستيد، تو برادر و رفیق من هستی. سپس پیامبر جاین آیه را تلاوت نمود: ﴿وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٧﴾[الحجر: ۴۷] . یعنی کسانی که بخاطر خدا همدیگر را دوست دارند بر سر بالشهاي مخصوصي به همدیگر نگاه می‌کنند، پس برادری مستدعی مناسبت و مشابهت است. پس هنگامی که علی به برادری پیامبر جبرگزیده شد به این معنی است که او امام است.