مطلب دوم: پیوند و ارتباط عقیده با شریعت
همان‌گونه که بیان کردیم ایمان دو بخش دارد:
بخش اول آن عبارت بود از: عقیده‌ی شفاف، راسخ و استوار در قلب. بخش دوم نیز عبارت است از اعمالی که توسط اعضا و جوارح انجام می گیرند؛ و اگر یکی از دو بخش یاد شده از بین برود، ایمان نیز یا از بین می‌رود و یا با خلل ومشکل جدی مواجه می‌شود؛ زیرا پیوند میان این دو بخش بسیار مستحکم و جدا نشدنی است.
خداوند برای روشن ساختن این نکته مثالی آورده و می‌فرماید: ایمان مانند درختی است زیبا و پاکیزه که ریشه‌های آن در زمین حاصلخیز فرو رفته و شاخ و برگ‌هایش رو به آسمان بلند شده‌اند و این درخت، گل و میوه دارد و به خواست خداوند در تمام فصول سال میوه می‌دهد. ایمان به منزله‌ی آن درخت است و عقیده نیز به منزله‌ی ریشه‌های آن است که در قلب مؤمن جای گرفته است؛ عمل و کردار هم تنه و شاخ و برگ و میوه‌های آن را تشکیل می‌دهند.
همانا اگر ریشه‌های این درخت بیرون آورده شوند یا بپوسند، درخت خشک شده و از بین می‌رود. قضیه‌ی ایمان هم همین طور است؛ اگر عقیده از بین برود، ایمان نیز باقی نخواهد ماند؛ اما اگر ساق وشاخ وبرگه‌هایش یا بعضی از آن‌ها بریده شوند، درخت ضعیف و پژمرده می‌شود و گاها از بین می‌رود؛ زیرا وجود شاخ و برگ‌ها برای حفاظت از درخت لازم می‌باشد؛ لذا هر وقت که اعمال ترک شود یا بخشی از آن‌ها به فراموشی سپرده شود، ایمان یا ناقص می‌شود و یا کاملاً از بین می‌رود.