۵- با صداقت آن را به زبان آورد
شخص باید در گفتن این کلمه صداقت داشته باشد و دل و زبانش در اعتراف به آن، باهم هماهنگی داشته باشند؛ خداوند متعال می فرماید:
﴿وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَمَا هُم بِمُؤۡمِنِينَ٨ يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَمَا يَخۡدَعُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ٩﴾ [البقرة: ۸-۹].
«در میان مردم دسته‌ای هستند که می‌گویند: ما به خدا و روز رستاخیز باور داریم. در صورتی که باور ندارند و جزو مؤمنان بشمار نمی‌آیند. آنان ـ به نظرشان ـ خدا و مؤمنان را گول می‌زنند، در صورتی که فقط خود را گول می‌زنند؛ ولی نمی‌فهمند».
بله، اینان سخنان دروغی به زبان می‌آورند و باطن آنها با ظاهرشان همسانی ندارد.
در حدیثی صحیح از معاذ س روایت است که رسول الله ص فرمود:
«مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلَّا حَرَّمَهُ اللهُ عَلَى النَّارِ» [۲۱۲].
(هرکس، با صداقت قلب، گواهی دهد که هیچ معبود حقی بجز الله، وجود ندارد و محمد فرستاده‌ی اوست، خداوند او را بر آتش جهنم، حرام میگرداند).
ما ملاحظه می‌کنیم که رسول مکرم اسلام در این حدیث، شهادتی را که همراه با صداقت قلبی باشد، شرط نجات از آتش دوزخ قرار داده است.
[۲۱۲] صحیح بخاری (۱/۲۲۶) حدیث شماره (۱۲۸).