شناخت الله عز و جل

مبحث دوم: كلمه‌ی توحيد: معنا، فضايل و شرایط آن

«لا اله الا الله» کلمه‌ی توحید است؛ این کلمه، شامل ایمان و دربرگیرنده‌ی آن است؛ این کلمه، عنوان و اساس اسلام است؛ و معنای آن این است که: بجز الله تعالی هیج معبودی وجود ندارد که شایسته‌ی عبادت باشد. و کسانی که این کلمه را چنین تفسیر کرده‌اند که: هیچ موجودی بجز الله وجود ندارد، مرتکب خطا شده‌اند؛ زیرا کلمه‌ی «اله» به معنای معبود است؛ بنابر تفسیر این گروه، مفهوم آن، چنین خواهد بود که: لا معبود موجود الا الله، یعنی هیچ معبودی بجز الله وجود ندارد. و این، اشتباه است؛ زیرا این معنا مستلزم این است که هر معبودی خواه حق باشد یا باطل «الله» است. در نتیجه، آنچه را که مشرکان و سایر کفار عبادتش می‌کنند مانند آفتاب و ماه و ستارگان و...همه خدا باشند. همچنین از این قول چنین بر می‌آید که جز الله هیچ کسی دیگری عبادت نشده است و این از هر باطلی باطل‌تر است.

بنابراین، معنی صحیح و دقیق همان است که در ابتدا بیان نمودیم و آن اینکه: بجز الله متعال هیچ معبودی وجود ندارد که شایسته‌ی عبادت باشد.

نصوص زیادی که بر فضیلت کلمه‌ی توحید و منافع زیاد و بزرگ آن، دلالت دارند وارد شده است. ما در گذشته به بیان برخی از این نصوص پرداختیم من جمله اینکه: «هرکس بر مبنای اخلاص و از اعماق قلب لا اله الا الله بگوید، وارد بهشت می‌شود». همچنین هنگامی که انسان این کلمه را به زبان بیاورد، مال و جانش را بیمه می‌نماید و وارد دایره‌ی اسلام می‌گردد.

اما ما باید بدانیم که منظور از این کلمه، فقط بر زبان آوردن آن نیست؛ بلکه تنها زمانی این کلمه برای گوینده‌اش مفید خواهد بود که دارای هفت شرط زیر باشد.