۲-به آن، یقین داشته باشد
اقرار کننده به وجود الله، باید به مفهوم و معنای آن یقین کامل و قطعی داشته باشد؛ چرا که ایمان، تنها با یقین حاصل می‌گردد و ظن و گمان در قلمرو ایمان هیچ سودی ندارد؛ چنانکه خداوند متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ يَرۡتَابُواْ﴾ [الحجرات: ۱۵].
«مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و پیامبرش ایمان آورده‌اند و بعد از آن، هیچ‌گونه شک و تردیدی به خود راه نداده‌اند».
همان‌گونه که ملاحظه می‌نمایید خداوند متعال در آیه‌ی فوق، عدم شک و تردید را شرط راستی و درستی ایمان مؤمنان معرفی نموده است.
همچنین در حدیث صحیح مسلم از ابوهریره س روایت است که رسول الله ص فرمود:
«أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنِّي رَسُولُ اللهِ، لَا يَلْقَى اللهَ بِهِمَا عَبْدٌ غَيْرَ شَاكٍّ فِيهِمَا إِلَّا دَخَلَ الـْجَنَّةَ» [۲۱۰]. (من گواهی می‌دهم که: هیچ معبود حقی بجز الله وجود ندارد و من فرستاده‌ی الله هستم. هر بنده‌ای که با این کلمه به ملاقات الله برود و در مفهوم و معنای آن، هیچ شک و تردیدی نداشته باشد، از ورود به بهشت، جلوگیری نمی‌شود).
همچنین در صحیح مسلم آمده است که رسول الله کفش‌هایش را به ابوهریره س داد و به او چنین فرمود که:
«مَنْ لَقِيتَ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الـْحَائِطِ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ فَبَشِّرْهُ بِالْـجَنَّةِ» [۲۱۱].
(هرکسی را بیرون از این باغ دیدی که با یقین قلبی، گواهی می‌دهد که هیچ معبود حقی بجز الله، وجود ندارد، مژده بده که وارد بهشت می‌شود).
در این حدیث نیز همان‌گونه که مشاهده می‌نمایید، یقین قلبی شرط ورود به بهشت دانسته شده است؛ و فقدان شرط مستلزم فقدان مشروط است.
[۲۱۰] صحیح مسلم (۱/۵۷) حدیث شماره (۲۷). [۲۱۱] صحیح مسلم (۱/۶۰) حدیث شماره (۳۱).