۲- تشابه میان جنین حیوانات
این یک اشتباه بزرگ است که بعضی از دانشمندان دچار آن شده‌اند و این خطا ناشی از نداشتن ابزارهایی است که بتواند تفاوت‌های ریز و دقیق میان جنین حیوانات را در شکل گیری، ترکیب و ترتیب به تفصیل بیان کند؛ از طرفی دیگر، دانشمند آلمانی «هگل» که بنیانگذار شکلهای مشابه جنین بشمار می‌رود، بعد از این‌که از طرف جنین شناسان مورد انتقاد قرار گرفت، اعلام نمود که جنین حیوانات فقط هشت درصد با یکدیگر شباهت دارند.
۳ـ اما وجود یک عضو از میمون‌ها در انسان به نام آپاندیس (روده‌ی کور) نمی‌تواند دلیل قاطعی باشد مبنی بر این‌که انسان از میمون متحول شده است و تغییر شکل داده است؛ بلکه دلیل بر این است که انسان آپاندیس را از اجدادش که از نظر غذایی بر گیاهان متکی بوده‌اند، به ارث برده است؛ لذا برای هضم گیاهان آفریده شده است. (اما امروزه گروهی از فیزیولوژیست‌ها نظیر دکتر مارتین معتقدند که آپاندیس در نوزادان به تولید هورمون و در افراد بزرگسال به تولید انتی ژن‌‌های مفید برای ایمنی بدن و مبارزه با بیماری کمک می‌کند. همچنین تحقیقات دکتر پارکر، دکتر بولینجر و سایر همکارانشان در دانشگاه دوک آمریکا نشان می‌دهد که آپاندیس نقش عمده‌ای در سیستم ایمنی بدن دارد). مترجم
پس علم همواره در حال پیشرفت است؛ اگر زن صفتی از ویژگی‌های موجودات نخستین و عقب افتاده بوده و مردانگی از خصوصیات موجودات پیشرفته می‌باشد و پستان‌ها از نشانه‌های ماده بودن است، چرا فیل نر مانند انسان، پستان دارد حال آنکه حیوان‌های نر و سم دار مانند اسب و الاغ پستان ندارند؟ اکنون سؤال این است که این اثر ماده بودن و زن صفتی چگونه در انسان باقی مانده اما در موجودات کمتر و پایین‌تر از وی باقی نمانده است؟ حال آنکه داروین مدعی است که انسان از یک موجود پست‌تر از خود مانند میمون تغییر شکل یافته است.