شناخت الله عز و جل

مطلب سوم: توجه نمودن به عمل

با توجه به مثال فوق، انجام اعمالی که خداوند آن‌ها را بر ما واجب نموده، یا انجام دادن آنها را پسندیده است، ضروری است. از طرف دیگر هم ترک اعمالی که خداوند انجام دادن آنها را منع و نهی فرموده است، ضروری می‌باشد؛ زیرا ترک آنها هم قسمتی از دین به حساب می‌آید و عمل ترک شده اگر چه کم و ناچیز هم باشد، نباید انسان آن را نادیده بگیرد؛ چرا که به همان میزان ایمان را تقلیل می‌دهد.

آری، آنان که عمل به سنت‌های رسول الله ص را کم اهمیت می‌دانند و به مواضع نادرست خود اصرار می‌ورزند، باید عواقب خطرناک کار خود را بدانند. متأسفانه بعضی از مرم در این خصوص، پا را از گلیم‌شان فراتر نهاده و بسیاری از احکام دین و سنت‌های پیامبر اکرم ص را قشور و پوسته می‌نامند و آنها را نادیده و بی‌ارزش می‌انگارند. از خداوند متعال می‌خواهیم که آنان را مورد بخشش خود قرار دهد؛ چرا که همه‌ی امور دینی هر چند که اعتبار و اهمیت آنها نسبت به یکدیگر متفاوت باشد با ارزش به شمار می‌آیند و به منزله‌ی مغز و هسته هستند.

گفتنی است هرگز منظور ما این نیست که به اولویت‌ها در علم و عمل و دعوت الی الله توجه نکنیم؛ بلکه چنین توجهی، یک امر ضروری است که همه باید آن را مد نظر قرار دهند؛ اما آنچه که ما در پی رد و انکار آن هستیم، عدم توجه به جزئیات و نکوهش کسانی است که خود را پایبند امور کوچک و بزرگ احکام اسلامی و سنت رسول الله ص نمی‌دانند.

هنگامی که اولین شهید محراب ؛فاروق اعظم؛ س ضربت خورده بود، جوانی نزد او آمد و مطلبی را با وی در میان گذاشت. اما هنگامی که می‌خواست بیرون برود، عمر بن خطاب س او را صدا زد و خطاب به او فرمود: ای برادر زاده‌ی من! لباست را بالا بزن؛ زیرا این امر، موجب پاکیزگی لباس و دوری از معصیت پروردگار می‌گردد». [۸] این حادثه چقدر مرا متأثر نمود؛ زیرا کسی که در انتظا مرگ است باز هم امر به معروف می‌کند و آن جوان را از کاری که مردم امروزی آن را بسیار ناچیز و بی ارزش می‌دانند، منع می‌نماید.

[۸] صحیح بخاری با فتح الباری (۱/۶۰).