اهمیت این اصل
نخستین اصل از اصول اعتقادی، ایمان به خداوند است؛ این ایمان، مهم‌ترین اصول اعتقادی و عملی در اسلام بشمار می رود؛ وجود اسلام بر این محور استوار است؛ این اصل در واقع شالوده و لب قرآن کریم است؛ اگر بگوییم که تمام قرآن بحث و سخن از ایمان است، سخن گزافی نگفته‌ایم؛ زیرا قرآن، یا مستقیماً از ذات خدا سخن میگوید، یا از اسما و صفات و افعال خداوند بحث میکند مانند آية الکرسی و سوره‌ی اخلاص؛ یا هم از دعوت به عبادت خدای یگانه و بی همتا صحبت میکند و یا از دعوت به ترک عبادت معبودان باطل سخن میگوید که تمام این‌ها در واقع ستایش خداوند و دعوت به ادای حقوق الهی و باز داشتن مردم از عبادت غیر الله هستند.
بخشی دیگر از قران کریم نیز امر به فرمانبرداری و نهی از معصیت خداوند متعال است که این‌ها هم از لوازم و موجبات ایمان می‌باشند؛ و فرازهایی از قران کریم هم از اوضاع و احوال مؤمنان و این‌که در دنیا چه کرامت و شرافتی دارند و در آخرت نیز چگونه پاداشی به آنها داده می‌شود، بحث میکند؛ همچنین در جاهای متعددی درباره‌ی سرگذشت کافران و این‌که خداوند چگونه آنها را در دنیا مجازات می‌نماید و در آخرت نیز به چه عذابهایی گرفتار می‌شوند، سخن میگوید.
بنابر این، همین‌گونه که مشاهده می‌کنیم در تمام قرآن صحبت از ایمان به خداوند متعال است و نام خداوند متعال در قرآن با اسما و صفاتش حدود (۱۰۰۶۲) بار تکرار شده یعنی به طور متوسط در هر صفحه تقریبا بیست بار وارد شده است و این، دلیل روشن و بارزی بر این واقعیت است.
ما می توانیم بگوییم: ایمان به خداوند در برابر سایر اصول و فروع به منزله‌ی تنه‌ی یک درخت در مقایسه با سایر شاخ و برگ‌ها است؛ ایمان به خداوند پایه‌ی اساسی و بنیان دین است و هر‌اندازه که ایمان انسان قویتر و استوارتر باشد، بهره‌ی او از اسلام به همان‌اندازه بیشتر خواهد بود.