دعوت مشکوک تقریب ادیان
باید دانست که روش صحیح و درست، همان روشی است که خداوند برای تثبیت و استقرار ایمان در دلها، به ما نشان داده است و باید برای هدایت خود و همچنین راهنمایی مردم پایبند آن باشیم و مردم را بر اساس آن تربیت کنیم.
دشمنان خدا و فریب خوردگان این امت می‌خواهند این روش و اسلوب قرآنی را با دعوت به تقریب و آشتی میان ادیان تخریب کنند؛ لذا کنگره‌ها و کنفرانسهایی بدین منظور ترتیب می‌دهند که به جز بی اعتمادی نسبت به دین و ابهام و سرگردانی هیچ نتیجه‌ی دیگری ندارد .
مسلمانانی که این مجالس و محافل را برگزار می‌کنند، در واقع دچار اشتباه و خطای بزرگی می‌شوند؛ زیرا آنها می خواهند اسلام را مانند یهودیت و مسیحیت در بوته‌ی بحث و جدال قرار دهند و با این مکاتب یکسان نمایند.
اگر این آقایان به جای این کار در ارتباط با دیگر ادیان، این اسلوب قرآنی را انتخاب می‌کردند، عذرآنان پذیرفته می‌شد:
﴿قُلۡ يَٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ كَلِمَةٖ سَوَآءِۢ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمۡ أَلَّا نَعۡبُدَ إِلَّا ٱللَّهَ وَلَا نُشۡرِكَ بِهِۦ شَيۡٔٗا وَلَا يَتَّخِذَ بَعۡضُنَا بَعۡضًا أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِۚ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُولُواْ ٱشۡهَدُواْ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ٦٤﴾ [آل عمران: ۶۴]
«بگو: ای اهل کتاب! به‌سوی سخن دادگرانه‌ای بیایید که میان ما و شما مشترک است و آن این‌که تنها خداوند یگانه را عبادت کنیم و چیزی را با او شریک قرار ندهیم و برخی از ما برخی دیگر را به جای خداوند یگانه، به خدایی نگیرد؛ پس اگر آنها روی گردانی کردند، بگویید شما گواه باشید که ما تسلیم دستورات الهی هستیم».
آنان می‌بایست بطلان و اشتباهات ادیان را به نحو احسن بیان می‌کردند و دین حق را به آنان نشان می‌دادند و برای آنان اقامه‌ی حجت و دلیل می‌کردند نه این‌که خواستار دوستی و محبت آنان می‌شدند و آنان را در باطل و‌اندیشه‌های نادرست‌شان حمایت می‌کردند.
کسانی که اسلام را با سایر ادیان و مذاهب و فلسفه‌ها مخلوط می‌کنند و به گمان خود میان نصوص قرآنی و سخنان پیروان ادیان دیگر توفیق و تلفیق ایجاد می‌کنند تا به نقطه‌ای برسند که اسلام و سایر ادیان را به هم نزدیک و در نهایت آشتی دهند، سخت در اشتباه بوده و راه را گم کرده و در تصمیم خود دچار توهم شده‌اند؛ زیرا اسلام دین الهی و مقدسی است که حافظ و نگهبان زندگی و بشریت است و هیچ نیازی ندارد که میان آن و سایر ادیان وحدت ایجاد کنیم. در ادیان دیگر، امور باطل و گاهی هم خیر و صلاح وجود دارد؛ اما اسلام سراسرش حق و خیر وصلاح است و رسالت و وظیفه‌ی ما این است که کتاب و دین پروردگارمان را متمایز از سایر ادیان و کتب، نگه داریم.
﴿قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشۡدُ مِنَ ٱلۡغَيِّۚ﴾ [البقرة: ۲۵۶]. «همانا هدایت و کمال از گمراهی و ضلالت متمایز و جدا شده است».
آری، باید اسلام را آنگونه که هست به مردم عرضه کنیم تا مردم بطور صاف و پاک و دور از خلط و بهم آمیختگی بدان دسترسی داشته باشند و آنرا بپذیرند.
خداوند کسانی را که در پی خلط و بهم آمیختن اسلام با سایر ادیان هستند و به گمان خود می‌خواهند راه وسطی را میان اسلام و ادیان پیدا کنند، نکوهش کرده است و این عمل را از جمله اعمال منافقین معرفی نموده است؛ چنان‌که می‌فرماید:
﴿وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ رَأَيۡتَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودٗا٦١ فَكَيۡفَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِيبَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ ثُمَّ جَآءُوكَ يَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنۡ أَرَدۡنَآ إِلَّآ إِحۡسَٰنٗا وَتَوۡفِيقًا٦٢﴾ [النساء: ۶۱-۶۲].
«و زمانی که بدی‌شان گفته می‌شود که به‌سوی چیزی بیایید که خداوند آن را نازل کرده است و همچنین به‌سوی پیغمبر روی آورید، شما منافقان را می‌بینید که سخت به تو پشت می‌کنند و دیگران را نیز از تو باز می‌دارند؛ امّا چگونه است که چون به سبب اعمال‌شان بلایی بدانان رسد نزد تو می‌آیند و به خدا سوگند می‌خورند که ما هدفی جز خیرخواهی و وحدت نداشته‌ایم».