در پایان این مطلب
وقت آن فرا رسیده است که بیدار شویم و بهسوی دینمان برگردیم؛ همان دینی که قرآن کریم آنرا برای ما به ارمغان آورده است؛ این دین، منبع تمام خوبیها است و اخبار گذشتگان و آیندگان در آن، وجود دارد؛ حرف اول و آخر است؛ شوخی و مسخره نیست؛ هر کس، هدایت را در غیر آن بجوید، خداوند او را به بیراهه میبرد.
بر ما لازم است که از پذیرفتن نتایج و حاصلاندیشههای متعفن و زنگ زده در چنین موضوعاتی (که قرآن پیرامون آن حرف اول و آخر را زده است) به شدت پرهیز کنیم.
لازم است جلوی این شکست فکری که ما را به سرعت و بدون تفکر و تأمل وادار به پذیرفتن هر دیدگاه جدیدی میکند، گرفته شود؛ در غیر این صورت، ما هرگز متوجه خطا و اشتباهی که بدان گرفتار شدهایم، نمی شویم مگر زمانی که بانیان آن، آنرا بهم بریزند و متلاشی کنند.