۲- طبیعت آفریدگار است!
این سخن، یک افترا است که در عصر حاضر بروز نموده و حتی در میان دانشمندان خبره و نابغه در علوم مادی نیز رواج پیدا کرده و عده‌ی زیادی وجود و پیدایش اشیاء را با آن توجیه می‌نمایند و می‌گویند: این طبیعت است که به اشیاء وجود و هستی می‌بخشد.
ما از طرفداران این نظریه می‌پرسیم که منظور شما از طبیعت چیست؟ آیا ذات و ماهیت اشیاء مورد نظر است یا اینکه منظورتان سنن و قوانین و ضوابط حاکم بر جهان هستی است؟ یا اینکه منظور از طبیعت، نیرویی است ماورای جهان هستی که این جهان را آفریده و بدان هستی بخشیده است؟
اگر بگویند منظور از طبیعت خود جهان هستی است، در این صورت، نیازی به رد این سخن نیست زیرا فساد و بطلان این دیدگاه آشکار و روشن است و مانند همان سخن قبلی است که می گفتند: خود اشیا، اشیا را بوجود آورده است یعنی اینکه: جهان هستی، جهان هستی را بوجود آورده است و زمین، زمین را، و آسمان، آسمان را آفریده، انسان و حیوانات زاده‌ی دست جهان هستی می‌باشند که در صفحات گذشته ثابت کردیم که عقل سالم این سخن را قبول نمی‌کند و برای توضیح بیشتر می‌گوییم: هیچ چیزی نمی تواند موجودی برتر از خود را بیافریند؛ بعنوان مثال، طبیعت یعنی زمین، آسمان، ستارگان، ماه و خورشید که فاقد عقل وشعور هستند چگونه میتوانند انسان شنوا، بینا و صاحب خرد را بیافرینند! این شدنی نیست.
اگر بگویند همه‌ی این‌ها به صورت اتفاقی و تصادفی به وجود آمده‌اند، می‌گوییم: برای ما ثابت شده و به یقین رسیده‌ایم که در آفرینش جهان هستی هیچ‌گونه اتفاق و تصادفی وجود ندارد و در مباحث گذشته این مطلب را به اثبات رسانده‌ایم.