۱۳- تشکیل مراسم برای یادبود غزوۀ بدر [۶۴۵]بدعت است
از بدعت‌های دیگر این ماه مبارک مراسم یادبود غزوه بدر می‌باشد، زمانی که شب هفدهم ماه رمضان فرا رسد مردم در مساجد جمع می‌شوند که اغلب آن‌ها بی‌سواد هستند، و بعضی هم ادعای علم می‌کنند، مجالس خود را با آیاتی از قرآن حکیم شروع می‌نمایند، سپس داستان جنگ بدر و آنچه متعلق به آن است از حوادث و یاد پهلوانی‌های صحابه - رضوان‌الله علیهم - و غلو و افراط در آن‌ها بیان می‌شود، و بعضی از قصاید که متعلق به این مناسبت می‌باشد خوانده می‌شود.
در بعضی از کشورهای اسلامی دولت رسماً به این مناسبت مراسمی را تشکیل می‌دهد و یکی از مسئولین حکومت در آن شرکت می‌نماید.
پوشیده نیست که این مراسم شامل کارهای منکر و زشتی می‌شود مانند جمع شدن در مساجد برای عبادت غیر شرعی و ذکرهای نامشروع و سر و صداها و تشویش و غیره که باید خانۀ خدا از آن‌ها محفوظ و مصون باشد، و همچنین داخل شدن بعضی از کفار به مسجد بعنوان مسئولین و متخصصین صدا و بلندگو، یا نورپرداز، و یا بعنوان خبرنگار و روزنامه‌نویس، و وارد شدن عکاسان برای تصویربرداری از این مراسم، به اعتبار اینکه این اجتماع هر سال در این روز یا این شب برگزار می‌شود.
اختصاص این شب - شب هفدهم ماه رمضان - برای جمع شدن و ذکر و خواندن قصاید و اشعار و قرار دادن آن بعنوان یک مراسم و موسم شرعی هیچ دلیلی برای آن در قرآن و سنت صحیح وجود ندارد، و صحابه‌ها و تابعین و سلف صالح هم آن را انجام نداده و برای این مناسبت نه در این شب و نه شب‌های دیگر هیچ مراسم و مجالسی را تشکیل نداده‌اند.
شیخ الإسلام ابن تیمیه /می‌گوید: پیامبر جخطبه‌ها و پیمان‌ها و واقعه‌هایی در ایام‌های مختلف داشته است، مانند: روز بدر، حنین [۶۴۶]، خندق [۶۴٧]، فتح مکه [۶۴۸]، هجرت، وارد شدن به مدینه [۶۴٩]، و خطبه‌های گوناگون که قواعد و قوانین دین را در آن‌ها بیان کرده است، که این‌ها باعث نشده‌اند امثال این روزها جشن گرفته شوند، بلکه مسیحی‌ها هستند چنین کارهایی را انجام می‌دهند، کسانی که ایام حضرت عیسی ÷ را جشن قرار می‌دهند، و یا یهودی‌ها هستند چنین کارهایی را انجام می‌دهند. عید روزی است که شریعت آن را عید قرار داده است، هر چه شریعت آن را جایز دانسته است از آن پیروی می‌کنیم، در غیر این صورت نباید در دین چیزی ایجاد شود که از آن نیست [۶۵۰].
مشغول شدن به چنین کارهایی بدعت باعث می‌شوند مردم از آنچه خداوند و رسول او حضرت محمد جبرای آن‌ها جایز دانسته‌اند مثل احیای شب‌های رمضان با نماز و اذکار صحیح دور شوند، که این بزرگ‌ترین بلا و مصبیت برای مسلمانان است که آنچه مشروع و صحیح است ترک شود و آنچه که محدث و بدعت است انجام شود والله اعلم.
[۶۴۵] بدر: چاه آبی مشهور میان مکه و مدینه، منسوب به بدر بن یخلد بن النضر بن کنانه است. در اینجا نبرد تاریخی بوقوع پیوست که خداوند صحابه‌ی کرام را پیروزی بخشید. به معجم البلدان ۱/ ۳۵٧- ۳۵۸ مراجعه شود. [۶۴۶] حنین: دره‌ای روبروی طائف، بین آن و مکه ۱۵ میل می‌باشد. در این دره پیامبر جقبیله هوازن را در سال هشتم هجرت شکست داد. به معجم ما استعجم ص: ۴٧۱- ۴٧۲ مراجعه شود. [۶۴٧] غزوه خندق یا احزاب مشهور است. که تمام قبایل عرب با تشویق یهود ضد پیامبر ججمع شده بودند، این واقعه در سال پنجم هجرت بوده و تعداد مسلمان‌ها ۳۰۰۰ نفر بود. به زاد المعاد ۳/ ۲٧۱- ۲٩۶ مراجعه شود. [۶۴۸] مکه همان شهر مکه قبله مسلمانان می‌باشد. بیت الله الحرام در آن شهر وجود دارد، بهترین مکان روی زمین می‌باشد، و در سال هشتم هجری فتح شد. [۶۴٩] در زمان جاهلیت یثرب نامیده می‌شد، شهر رسول الله جو مکان هجرت او است، در صحیح بخاری کتابی به اسم کتاب فضائل المدینه وجود دارد. مسجد، منبر و قبر آن حضرت جدر مدینه می‌باشد، بهترین امت پیامبر از جمله خلفای راشدین در این شهر بوده و مرکز اسلام می‌باشد. به صحیح بخاری کتاب فضائل المدینه مراجعه شود. [۶۵۰] به کتاب اقتضاء الصراط المستقیم، (۲/۶۱۴-۶۱۵) مراجعه شود.