منظور از اصطلاحیه
سال شمسی است، ماه‌های آن مثل سال طبیعی دوازده ماه است، تمام طائفه‌ها عدم تغییر آن را رعایت کرده‌اند [۱۳۲]، تعداد روزهای آن نزد تمام گروه و طایفه‌ها سیصد و شصت و پنج روز تمام و یک چهارم یک روز می‌باشد.
زیاد بودن آن بر ماه‌های عربی طبیعی) ده روز و هشت دهم یک روز و پنج ششم یک روز می‌باشد [۱۳۳].
در این کتاب به بدعت‌هایی که در هر ماه از ماه‌های سال هجری پیدا می‌شوند اشاره می‌کنیم، از ماه محرم شروع و با ماه ذی‌الحجه آن را خاتمه می‌دهیم. بعضی از ماه‌ها هم وجود دارند که به حسب قدرت و توانایی خود نتوانستیم از هیچ بدعتی در آن اطلاعی پیدا کنیم، به همین خاطر آن را بیان نکرده‌ایم، مثل ماه ربیع‌الثانی، و ماه جمادی‌الأولی و الثانیه و ذ‌ی‌القعده. از خداوند کمک و پیروزی را خواستاریم، چون او بر هر چیزی قادر و توانا است.
[۱۳۲. ] - مراد از این طوائف فارسی زبانان، قبطیان و سریانیان می‌باشند. [۱۳۳. ] - به کتاب صبح الأعشی (۲/ ۳٩۶- ۳٩٧) و کتاب نهایة الأرب (۱/ ۱۶۴) مراجعه شود.