سالگردها و مناسبت های ناروا

۱۲- خداحافظی کردن از ماه رمضان بدعت است

از بدعت‌هایی که در این ماه مبارک رمضان پیدا شده این است که هر گاه پنج‌ شب مانده به آخر ماه یا سه شب، تمام مؤذن‌ها و همکاران آن‌ها ‌جمع می‌شوند، چنانچه امام سلام نماز وتر رمضان را داد تسبیحات مأثور را ترک می‌‌کنند شروع می‌کنند قطعه و قصیده‌هایی را می‌خوانند که در مورد تأسف برای تمام شدن ماه رمضان هستند، هر زمانی که یکی از آن‌ها ‌از خواندن این قصیده و شعرها که با صدای بلند هم خوانده می‌شوند تمام شد، دیگری شروع می‌کند و قصیده و شعر می‌خواند و به صورت گردشی این کار صورت می‌گیرد، با تمام قدرت و توانی که دارند ندا برمی‌آورند و فریاد می‌زنند به صورتی که گوش‌ها را کر می‌کنند، کرها آن را می‌شنوند، و اکثر نمازگزاران هم آن‌ها ‌را کمک و برای خواندن آن‌ها ‌را همراهی می‌نمایند. و چون مردم می‌دانند این شب‌ها، شب خداحافظی و وداع است اطراف و دور و بر مسجد و بالکن‌ها و درهای آن و داخل مسجد پر از زن و بچه و مرد و پیر و جوان می‌شود، به طوری که به خاطر قبیح بودن آن موها سیخ می‌شوند، این بدعت شامل منکراتی دیگر می‌شود، از جمله:

۱- بلند کردن صدا در مسجد که بسیار بسیار مکروه می‌باشد.

۲- آواز خواندن و طرب در خانۀ خدا، آن خانه‌ای که جز برای عبادت و ذکر خدا برای چیز دیگری ساخته نشده است.

۳- این بدعت باعث می‌شود زنان، بچه‌ها، چوپان‌ها که نماز نمی‌خوانند و بعد از نماز برای کیف و شادی و گوش کردن به آنجا می‌آیند در مسجد حاضر می‌شوند.

۴- اختلاط زنان با مردان.

۵- هتک حرمت مسجد، چون این افرادی که فقط برای کیف و شادی و گذراندن آنجا می‌آیند مسجد را کثیف می‌نمایند، سر و صداهای بلند و زیادی را ایجاد می‌کنند، و کارهای دیگر، که اگر سلف صالح آن‌ها ‌را مشاهده می‌کردند جلو مبتدعین را می‌گرفتند و در مقابل آن‌ها ‌می‌ایستادند، که این کار بر هر کسی که قدرت داشته باشد واجب است، از خداوند تعالی خواستاریم به خاطر لطف و کرم خودش برای تغییر این وضعیت کمک و مدد بفرستد.

از کارهای بدعت دیگر که به وداع ماه رمضان مرتبط می‌باشد، چیزی است که بعضی از امام جمعه‌ها در آخرین جمعۀ ماه رمضان انجام می‌دهند، مثلاً می‌گوید: هر سال باید از ما جدا شوی، و برای رفتن آن اظهار حزن و اندوه می‌نماید و می‌گوید: «لا أوحش الله منك يا شهر كذا وكذا» ای ماهی که چنین و چنان هستی خداوند از تو وحشت ندارد، این جمله‌های وحشیانه را به صورت مسجع چندین مرتبه تکرار می‌کنند، و یا مثلاً می‌گوید: ای ماه روشنایی‌ها خداوند از تو وحشت ندارد، ای ماه پیروزی‌ها خداوند از تو نفرت ندارد.

خداوند ما و شما را هدایت دهد در این کلمات و جملات تأمل و تفکر کن که این خطیب‌ها آن را بر زبان می‌آورند! به خصوص در آخرین خطبۀ نماز جمعه در این ماه بزرگ و مبارک، که مردم به شدت نیازمند آداب و تعلیم صدقۀ فطر که پیشروی آن‌ها ‌قرار دارد هستند، و توصیه و سفارش نسبت به فقرا و توصیه به استمرار و دوام بر چیزهایی که روزۀ ماه رمضان باعث آن‌ها ‌شده، و دوام بر آثار و کارهای پسندیده که در این ماه انجام شده‌اند، دوری از بدعت‌ها و غیر این‌ها ‌که لازم است آنجا بحث شود و خطبه را به آن اختصاص داد [۶۴۴].

[۶۴۴] به کتاب اصلاح المساجد، (۱۴۵-۱۴۶) و السنن و المبتدعات، ص (۱۶۵) مراجعه شود.