سالگردها و مناسبت های ناروا

۴- پیروی کردن از هوا و هوس

از آثار بدعت: پیروی کردن اهل بدعت از هوا و هوس می‌باشد و عدم پایبندی آن‌ها ‌به شریعت و قانون خداست، که شکی نیست این عین ضلالت و گمراهی می‌باشد. خداوند می‌فرماید:

﴿وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّنِ ٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ بِغَيۡرِ هُدٗى مِّنَ ٱللَّهِ﴾[القصص: ۵۰].

«چه کسی گمراه‌تر و سرگشته‌تر از آن است که از هوا و هوس خود پیروی کند، بدون اینکه رهنمودی از جانب خدا بدان شده) باشد؟».

و خداوند می‌فرماید:

﴿أَفَرَءَيۡتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ وَأَضَلَّهُ ٱللَّهُ عَلَىٰ عِلۡمٖ﴾[الجاثیة: ۲۳].

«هیچ دیده‌ای کسی را که هوا و هوس خود را به خدائی گرفته است و با وجود آگاهی از حق و باطل، آرزوپرستی کرده است و) خدا او را گمراه ساخته است».

پیروی کردن از هوا و هوس امری باطنی و درونی می‌باشد که ظاهر نمی‌شود، ولی با عرضه کردن اعمال صاحب آن بر شریعت اسلام مشخص می‌شود، هنگام برابری آن با شریعت اسلام می‌بینیم که این کار جز از یک فرد جاهل و مبتدع صادر نمی‌شود که در مورد کارها و امور مختلف بدون علم و آگاهی سخن می‌گوید و علی‌الخصوص در امر دین بدون علم و آگاهی نظر می‌دهد.