مهم ترین نتایج

الحمدلله الذي بنعمته تتم الصالـحات، الذي علم الإنسان مالم یعلم. أحـمده وأشکره علی توفیقه وإعانته علی إتـمـام هذا الکتاب وأسأله الـمزید من فضه وإنعامه، وأصلی وأسلم علی خیر الـخلق نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجـمعین، ومن اتبع هداه إلی یوم الدین.

اما بعد:

مهم‌ترین نتایجی که از لابلای کتابم در موضوع بدعت‌های سالگردی بدست می‌‌آیند عبارتند از:

هر چیزی که مخالف سنت پیامبر جباشد بدعت است، هیچ بدعتی نیکو و پسندیده نیست، هر چیزی ایجاد شود و محدث باشد بدعت است و هر بدعتی ضلالت و گمراهی می‌باشد.

بعضی از بدعت‌ها کفر هستند، و بعضی‌ هم جای اختلاف می‌باشند که آیا کفر هستند یا خیر؟ بعضی هم معصیت و گناه و بعضی دیگر مکروه می‌باشند.

اسباب و علت‌های انتشار بدعت‌ها و شایع شدن آن‌ها ‌درمیان مردم سکوت علما در رد نمودن این بدعت‌ها می‌باشد، و همچنین بعضی از جاهلان و نادانان بدون آگاهی و علم و با پیروی از هوا و هوس نظر می‌دهند و از طرفی هم به سنت واقعی و صحیح پیامبر جآگاهی ندارند.

آنچه رافضی‌ها در روز دهم ماه محرم از حزن و ناراحتی و نوحه‌سرایی انجام می‌دهند بدعت و حرام می‌باشد. و از کارهای زمان جاهلیت بوده و از آن نهی شده است.

سرور و شادی در روز عاشورا، خرج و مخارج برای خانواده و سایر کارهای دیگر، و سرمه زدن و رنگ نمودن موی سر بدعتی حرام و مبارزه و مقابلۀ باطل بوسیلۀ باطل می‌باشد.

روزۀ روز عاشورا و همچنین تاسوعا نهم و دهم) مستحب هستند.

تشاؤم و بدفالی به ماه صفر بدعتی حرام و از بدشگونی‌های شرک‌آمیز می‌باشد.

تشکیل و گرفتن مراسم میلاد پیامبر جبدعتی حرام است و هیچ‌گونه دلیل و اصل شرعی برای انجام آن وجود ندارد. و تمام میلادها همین حکم را دارند.

اولین کسانی که مراسم و جشن گرفتن میلاد نبوی را به وجود آوردند عبیدی‌ها - که فاطمی‌ها نامیده می‌شدند - بودند، که در اواخر قرن چهارم هجری بود، که فاسق‌ترین و کافرترین مردم هستند، و اینکه خود را به آل بیت انتساب می‌دهند دروغ و افترای محض می‌باشد، بلکه اصلیت آن‌ها ‌مجوسی یا یهودی می‌باشد، و آن‌ها ‌بودند که دعوت باطنی را تأسیس کردند.

عتیرۀ ماه رجب حیوانی که در ماه رجب ذبح می‌شود) در بین علما محل اختلاف است، آنچه که من آن را ترجیح می‌دهم - والله اعلم - این است که این کار اصل و اساسی ندارد و باطل می‌باشد و روایاتی که در مورد آن آمده‌اند منسوخ می‌باشند.

اختصاص ماه رجب به روزه درست نیست و هیچ دلیل شرعی برای آن موجود نیست، بلکه محدث و نوآور می‌باشد، و احادیثی که در این مورد روایت شده‌اند یا ضعیف هستند و به آن‌ها ‌استدلال نمی‌شود و یا موضوع و ساختگی می‌باشند.

اختصاص ماه رجب برای عمره میان علما جای اختلاف است، آنچه من آن را ترجیح می‌دهم - والله اعلم - این است که این کار اصل و اساسی شرعی ندارد.

صلاة الرغائب که در اولین شب جمعۀ ماه رجب انجام می‌شود بدعتی منکر و حدیث روایت شده در مورد آن موضوع و ساختگی می‌باشد، و بعد از سال ۴۸۰ ه‍ برای اولین بار به وجود آمد.

مراسم و جشن شب اسراء و معراج، بدعتی منکر می‌باشد، به خصوص اینکه هیچ دلیل معلوم و روشن نه بر ماهی که در آن واقع شده است و نه بر ده روزی که در آن روی داده است و نه بر عین آن شب وجود ندارد و به طور قطع وارد نشده است.

شب نیمۀ شعبان فضیلت‌هایی دارد، اما اختصاص آن به عبادت آن هم به صورت جمعی در مساجد بدعت است و اصل و اساسی شرعی ندارد، و اما اینکه شخصاً برای خود و یا با جماعتی اندک و کم بدون اینکه بر آن مداومت داشته باشند و نمازی را بخوانند درمیان علما محل اختلاف است، آنچه من آن را ترجیح می‌دهم - والله اعلم - این کار هم بدعت است و هیچ دلیل و مستند شرعی ندارد.

قرائت سورۀ انعام بطور کامل در ماه رمضان در یک رکعت در نماز تراویح در شب جمعه یا غیر شب جمعه بدعت است و هیچ دلیل شرعی ندارد.

نماز تراویح بعد از نماز مغرب بدعت است و شیعه آن را بوجود آورده‌اند.

نماز قدر در ماه رمضان بدعتی منکر می‌باشد، ویژگی‌ و خصوصیت آن این است که بعد از نماز تراویح دو رکعت را به جماعت می‌خوانند، سپس آخر شب تمام یکصد رکعت را می‌خوانند و در شبی که ظن غالب و قاطع دارند شب قدر است آن را می‌خوانند.

هنگام ختم قرآن در ماه رمضان قرائت تمام سجده‌های تلاوت قرآن در یک رکعت بدعت است، و همچنین خواندن پشت سر هم تمام آیات دعا در آخرین رکعت نماز تراویح بعد از ختم قرآن بدعت می‌باشد.

مراسم یادبود غزوۀ بدر در شب هفدهم ماه رمضان بدعت است، و تشبه به مسیحی‌ها و تقلید از آن‌ها ‌می‌باشد و از آن نهی شده است.

مستحب بودن ازدواج در ماه شوال، واما آن را به فال بد گرفتن امری باطل و هیچ اصل و اساسی ندارد.

آنچه عید ابرار نامیده می‌شود - که روز هشتم ماه شوال است - بدعتی منکر و قبیح می‌باشد.

تعّرف - اجتماع مردم در روز عرفه در مساجد برای ذکر و دعا - کاری نوآور می‌باشد و جمهور علما بر این نظر هستند که بدعت می‌باشد.

عید غدیر خم - روز هیجدهم ماه ذی‌الحجه - از عیدهای مبتدع می‌باشد و هیچ اصل و اساس شرعی ندارد، و اولین کسی که آن را بوجود آورد - طبق اطلاعات من - معزالدوله بن بُویه در سال ۳۵۲ ه‍ بود.

تشکیل مراسم از طرف مسلمانان برای عید میلاد مسیح ÷ ، یا نوروز یا عیدهای جشن تولد، یا برای یادبود بعضی از علما و حکام، یا برای ابتدای سال هجری یا میلادی، یا برای اول قرن هجری، یا برای بعضی از عیدها و جشن‌های نوآور، مانند جشن‌های ملی و امثال آن، همۀ این‌ها ‌تشبه به اهل کتاب و تقلید از آن‌ها ‌می‌باشد که با دلایل کتاب قرآن)، سنت، آثار و اعتبار از آن نهی شده است. علاوه بر اینکه محدث و نوبنیاد هستند و هیچ اصل و اساس شرعی و دینی ندارند.

مخالفت با اهل کتاب یهود و نصاری) و غیر آن‌ها ‌در عادات، و اعیاد و جشن‌ها، در اخلاق و غیره امری مشروع و صحیح می‌باشد.

در پایان می‌گوییم:

اَلّلهم اجعل خیر أعمـالنا آخرها، وخیر أیامنا یوم لقاك، ووفقنا لـمـا تحبه وترضاه، وارزقنا السداد والرشاد، وأسبغ علینا نعمك الظاهرة والباطنة، واجعل عملنا خالصاً لوجهلك الكریم، وارزقنا اللهم الفقه في الدین وعلّمنا ما جهلنا، وانفعنا بمـا علمتنا، إنك ولی ذلك والقادر علیه، وصل اللهم وبارك علی عبدك ورسولك نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجـمعین، والـحمدلله رب العالـمین.

خداوندا، آخرین اعمال و کردار ما را خوب‌ترین و بهترین اعمال قرار بده، و نیکوترین روز ما را روز دیدار خودت قرار ده، و به آنچه که دوست داری و به آن راضی هستی ما را موفق گردان، آنچه صحیح و درست و کامل است به ما عطا فرما، نعمت‌های ظاهر و باطنی خود را بر ما فروریز، عمل ما را خالصانه به خاطر خودت قرار بده، آگاهی و فهم دینی را به ما عطا کن، و آنچه را نمی‌دانیم به ما یاد بده، و با آنچه به ما یاد داده‌ای نفع برسان، چون تو بر این کار قادر و توانا و مالک آن هستی.

اوصل اللهم وبارك علی عبدك ورسولك نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجـمعین والحمد لله رب العالـمین.

۸/۱/۱۳۸۶