سالگردها و مناسبت های ناروا

جواب این شبهه

الف- پیامبر جروز ولادت خودش روزه نگرفت، که روز دوازدهم ربیع‌الأول می‌باشد - اگر این تاریخ صحیح باشد - بلکه پیامبر جدوشنبۀ هر ماهی را که چهار بار تکرار می‌شد روزه می‌گرفت، پس بر این اساس تخصیص روزۀ دوازدهم ربیع‌الأول به کاری که غیر از دوشنبۀ هر هفته باشد استدراک بر شارع و تصحیح کار خدا می‌باشد، و این کار خیلی قبیح و زشت است!! و العیاذ بالله [۲۸٧].

ب- پیامبر جتنها روز دوشنبه را به روزه گرفتن اختصاص نداده است، بلکه روزۀ روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه را خوب و شایسته دانسته است [۲۸۸]، و فرموده است: «تُعرضُ الأعمال یوم الإثنین والـخمیس، فأحّبُ أن یعرضَ عملي وأنا صائمٌ» [۲۸٩]. «اعمال انسان روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه به حضور الله عرضه می‌شوند، پس دوست دارم عمل من عرضه شود در حالی که روزه هستم».

استدلال به روزۀ دوشنبه برای جایز بودن جشن گرفتن میلاد پیامبر جدر نهایت تکلف و دوری می‌باشد.

ج- اگر مراد از برپا کردن جشن تولد پیامبر جشکر خدا بر نعمت ولادت نبی جباشد، عقل و نقل این را ثابت می‌کند که آن شکر باید از نوع شکری باشد که پیامبر جشکر پروردگارش را با آن نوع و شیوه انجام داده است، آن هم روزه گرفتن بود، پس ما هم همانطور که او روزه گرفته است باید روزه بگیریم، در حالی که قائلین به برپا کردن جشن میلاد پیامبر جروزه نمی‌گیرند، چون روزه باعث مقاومت در برابر شهوات نفس و محروم شدن نفس از لذت طعام و نوشیدنی‌ها می‌شود، و آن‌ها ‌هم این لذایذ را می‌خواهند، پس دو هدف در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، و آنچه که خودشان دوست دارند را بر آنچه که خداوند دوست دارد ترجیح می‌دهند، که این بزرگ‌ترین خطا و لغزش نزد اهل بصیرت می‌باشد [۲٩۰].

د- پیامبر جبه روزه، جشن گرفتن را اضافه نکرد، مثل جشن گرفتن کسانی که میلاد پیامبر جرا جشن می‌گیرند، مثل تجمعات، مداحی‌ها، سرود‌خوانی‌ها، و غذا خوردن و نوشیدنی‌ها، آیا برای مردم کافی نیست آنچه که پیامبر ج، آن را برای مردم کافی دانسته است؟ آیا شایسته است که انسان عاقل بگوید: خیر. پس چرا بر ضد خداوند فتوا دهیم، و چیزی را بر برنامه‌ی او اضافه کنیم، در حالیکه می‌فرماید:

﴿وَمَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْ﴾[الحشر: ٧].

«چیزهایی را که پیامبر جبرای شما از احکام الهی) آورده است اجرا کنید، و از چیزهایی که شما را از آن بازداشته است، دست بکشید».

و خداوند می‌گوید:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيِ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ١﴾[الحجرات: ۱].

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر خدا و پیامبرش پیشی نگیرید و پیشدستی نکنید، و از خدا بترسید و پروا داشته باشید، چرا که خدا شنوا و آگاه می‌باشد».

و پیامبر ج می‌فرماید: «إياكم ومحدثات الإمور، فإن كل محدثة بدعة، وكل بدعة ضلالة» [۲٩۱]. «از ایجاد کارهای جدید خودداری و پرهیز کنید، چون هر چیزی که در دین نباشد و بر آن اضافه کنید بدعت است، و هر بدعتی ضلالت و گمراهی می‌باشد».

و پیامبر جمی‌فرماید: «إن الله حدَّ حدوداً فلا تعتدوها، وفرض لكم فرائض فلا تضيعُوها، وحرم أشياءَ فلا تنتهكوها، وترك أشياء في غير نسيانٍ ولكن رحمة لكم فاقبلوها ولا تبحثوا عنها» [۲٩۲]«خداوند حد و مرزهایی قرار داده است از آن‌ها ‌تجاوز نکنید، فرائض و واجباتی برای شما قرار داده است، آن‌ها ‌را ضایع نکنید و از دست ندهید، و چیزهایی را نیز حرام کرده است، آن‌ها ‌را انجام ندهید، و چیزهایی را هم نه به خاطر نسیان و فراموشی بلکه به خاطر لطف و رحمت خود بیان نکرده است پس از آن‌ها ‌بحث نکنید و آن‌ها ‌را قبول کنید».

[۲۸٧] به کتاب الإنصاف للجزائری، ص ۴۴ مراجعه شود. [۲۸۸] رواه امام احمد فی مسنده، (۶/۸۰) و رواه الترمذی فی سننه، (۲/۱۲۴) ابواب الصوم، حدیث شماره (٧۴۲). [۲۸٩] رواه امام احمد فی مسنده، (۵/۲۰۱) و رواه ابوداود فی سننه، (۲/۸۱۴) ابواب الصوم، حدیث شماره (۲۴۳۶)، و سنن ترمذی (۲/ ۱۲۴)، ابواب الصوم حدیث شماره: (٧۴۴) و گفته: حدیثی حسن غریب است، سنن نسائی (۴/ ۲۰۱، ۲۰۲)، کتاب الصیام. [۲٩۰] به کتاب الإنصاف، ص ۴۴ مراجعه شود. [۲٩۱] مقدمه‌ی سنن ابن ماجه مرفوعاً إلی النبی ج، (۱/۱۸). [۲٩۲] رواه البیهقی فی سننه، (۱۰/۱۲-۱۳)، کتاب الضحایا، یک دفعه مرفوع و یک دفعه موقوف، نووی هم در کتاب اربعین آن را آورده است. به جامع العلوم والحکم، ص: ۲۴۲، حدیث شماره: ۳۰ مراجعه شود.