بحث اول: تشکیل مراسم عید میلاد مسیح
مسیحیها به جشن گرفتن عید میلاد مسیح عادت گرفته‌اند، این عید هم در روزی که گمان می‌کنند عیسی متولد شده است صورت می‌گیرد، که روز ۲۴ کانون اول دسامبر) آخرین ماه سال میلادی می‌باشد) [٧۵۸](.
راه و رسم آن‌ها در این روز و عید این است که چراغ‌های زیادی را روشن می‌کنند، کلیساها را تزیین می‌نمایند، خانه‌ها، خیابان‌ها، بازارها را زینت می‌دهند، انواع شمع‌های رنگارنگ و انواع چیزهای زینتی دیگر را به کار می‌برند.
مراسم این عید را به طور رسمی و دولتی برگزار می‌کنند، و در تمام دولت‌هایی که دین مسیحیت دارند برای برگزاری آن اجازه رسمی داده می‌شود، و مردم به این مناسبت جشن و شادی می‌کنند.
در دین مسیحیت تشکیل مراسم عید میلاد مسیح کاری نوآور و بدعت می‌باشد، برگزاری عید در چنین روزی بدعت است که بعد از حواریون) [٧۵٩]( پیدا شده است، نه حضرت مسیح و نه حواریون چنین چیزی را سفارش نکرده و انجام نداده‌اند [٧۶۰](.
و بسیاری از مسلمانان هم در کشورهای اسلامی به این مراسم و جشن گرفتن در آن روز مبتلا شده‌اند.
تشکیل مراسم عید میلاد مسیح تنها به مسیحیها مربوط نمی‌شود، بلکه بعضی از مسلمانان هم در آن شرکت می‌کنند، آن مسلمانانی که در واقع شهوات نفس و هوا و هوس و شیطان آن‌ها را برای این کار دعوت می‌کند، چون در این مراسم زنان با مردان اختلاط پیدا می‌کنند، و پردۀ حیا و شرم به کلی زدوده می‌شود، نوشیدن مسکرات، رقص زنان با مردان و سایر کارهای دیگری که گوینده از بیان آن‌ها شرم دارد در آن صورت می‌گیرد، خداوند ما و شما را از این ابتلا و مصیبت مصون دارد. به همین صورت است تقلیدهای کورکورانه از مسیحیها، و این تقالید را تقدم و پیشرفت می‌‌دانند، شرکت کردن با مسیحیها در این جشن‌ها را صورتی از صورت‌های تمدن به حساب می‌آورند، به همین دلیل برای حضور در این مجالس عجله می‌کنند و علاقه نشان می‌دهند، و این مناسبت را به مسیحیها تبریک و تهنیت می‌گویند، در حالی که مسیحیها عید فطر و عید قربان را به مسلمانان تبریک و تهنیت نمی‌گویند.
همۀ این کارها به خاطر ضعیف بودن آگاهی دینی می‌باشد، و ثابت می‌کند که این مسلمانان فقط اسماً مسلمان هستند نه از روی دین و اعتقاد، چون این کار آن‌ها مخالف فرمان پیامبر جمیباشد که می‌فرماید که از تشبه به کفار خودداری کنید و از این معاصی و گناهان که در این مراسم‌ها صورت می‌گیرد نهی کرده است.
قال الله تعالی:
﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُم﴾[المجادلۀ: ۲۲].
«مردمانی را نخواهی یافت که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند ولی کسانی را به دوستی بگیرند که با خدا و پیغمبرش دشمنی ورزیده باشند، هر چند که آنان پدران یا پسران یا برادران و یا قوم و قبیلۀ ایشان می‌باشند».
شکی نیست که حضور در این مراسم و هدیه و کادو دادن به مسیحیها در این عیدها، بزرگ‌ترین صورت و شکل دوستی و محبت با دشمنان خدا و رسول خدا جمیباشد، این کار باعث نفی ایمان از آن‌ها می‌شود همچنان که در آیۀ بالا آمده است و نصوص در این مورد زیاد هستند که در اینجا مجالی برای ذکر آن‌ها وجود ندارد والله اعلم.
[٧۵۸] به اقتضاء الصراط المستقیم، (۲/۵۱۶) مراجعه شود. [٧۵٩] حواریون پیروان حضرت عیسی ÷می‌باشند. به تفسیر ابن کثیر ۴/ ۳۶۲ مراجعه شود. [٧۶۰] به کتاب الجواب الصحیح، تأْلیف ابن تیمیه، (۲/۲۳۰) و مجموعه فتاوی ایشان، (۲۸/۶۱۱) مراجعه شود.