علمای اهل شام در چگونگی احیاء و برپا داشتن این شب اختلاف نظر دارند و دو نظریه میان آن‌ها مطرح است
۱- بعضی معتقد هستند احیاء و زنده کردن آن به صورت جماعت در مسجد مستحب است، خالدبن معدان، لقمان‌بن عامر، و غیر آن‌ها در این شب خوب‌ترین لباس را می‌پوشیدند خود را معطر و به موهایشان روغن می‌زدند و در این شب در مسجد به عبادت می‌پرداختند، اسحاق بن راهویه در این کار با آن‌ها همراهی می‌کرد، و در مورد قیام و عبادت این شب در مساجد می‌گفت: این کار بدعت نیست. حرب کرمانی در المسائل این سخن را از او نقل می‌کند.
۲- این قول، سخن امام اوزاعی پیشوا و فقیهه و دانشمند اهل شام می‌باشد، که صحیح‌ترین قول و نظریه می‌باشد، ان‌شاءالله [۵۲۱].
خلاصه: جمهور علما اتفاق نظر دارند بر اینکه جمع شدن در مساجد در این شب یعنی نیمۀ شعبان برای نماز و دعا مکروه است، زنده کردن و مراسم گرفتن برای این شب در مساجد به صورت دائمی هر سال یا بعضی از اوقات بدعتی است که در دین پیدا شده است.
[۵۲۱] به لطائف المعارف، ص (۱۴۴) مراجعه شود.