جایگاه زهری در سنت
ابن ابی حاتم در کتاب جرح و تعدیل و حافظ ابن عساکر و غیره از عمر بن عبدالعزیز/نقل کرده‌اند که وی، روزی خطاب به همراهانش گفت: نزد ابن شهاب می‌روید؟ گفتند: بلی. گفت: نزد وی بروید که کسی در باب احادیث گذشته، هم‌چون او عالم نیست. معمر می‌گوید: در آن روز افرادی مانند «حسن» و امثالش، در آن جمع بودند.
علی بن مدینی می‌گوید: مرکز احادیث صحیح این شش نفر هستند: زهری و عمرو بن دینار در حجاز، قتاده و یحیی بن ابی کثیر در بصره و ابواسحاق و اعمش در کوفه.
عمرو بن دینار می‌گوید: «کسی را در باب حدیث ندیدم که هم‌چون زهری، با سند و آگاهانه سخن بگوید».
ابوخطاب به سفیان بن عیینه گفت: «پس از زهری کسی عالمتر از یحیی بن بکیر نسبت به علم اهل حجاز ندیدم». سفیان نیز گفت: «در میان مردم، هیچ‌کس، در زمینه سنت، از زهری عالمتر نبود».
مکحول می‌گوید: «هیچ‌کس در روی زمین نمانده است که در زمینه سنت از زهری عالمتر باشد».
یحیی بن سعید می‌گوید: «علمی که نزد ابن شهاب وجود دارد، نزد کسی دیگر وجود ندارد».
بدین سان علمای بزرگ و کارشناسان حدیث، تصریح نموده‌اند که کسی از زهری در زمان خودش عالمتر نبوده است. شاید علتش، همان چیزی باشد که خود زهری ذکر کرده است؛ چنانچه ابن عساکر از وی روایت نموده که گفته است: «سی و پنج یا سی و شش سال، کارم، این بود که احادیث حجاز را به شام و احادیث شام را به حجاز نقل می‌نمودم. هیچ‌کس را نمی‌یافتم که برایم حدیثی بیان کند که آن را نشنیده باشم».