جایگاه کتاب سنن ابن ماجه
بسیاری از متقدمین و متأخرین، کتاب‌های اصلی را پنج کتاب می‌دانستند؛ یعنی صحیح بخاری، مسلم، نسائی، ابوداود و ترمذی. سپس با توجه به اهمیت و مفید بودن کتاب ابن ماجه، آن را نیز به کتاب‌های اساسی حدیث افزودند. اولین فردی که این عمل را انجام داد، ابوالفضل محمد بن طاهر مقدسی (۵۰۷ هجری) بود. البته برخی با این نظریه مخالفت نمودند و این جایگاه را به سنن دارمی دادند. زیرا ابن ماجه در کتاب خود از افرادی حدیث روایت نموده است که به کذب و سرقت احادیث متهم می‌باشند.
عده‌ای هم مؤطای مالک را ششمین کتاب قرار داده‌اند.
سیوطی در شرح المجتبی می‌گوید: ابن ماجه از راویانی که به کذب و سرقت حدیث متهم هستند، احادیثی نقل کرده است.
شارحان سنن ابن ماجه عبارتند از: محمد بن موسی الدمیری (۸۰۸ هـ) و هم‌چنین سیوطی که «مصباح الزجاجة علی سنن ابن ماجة» را نوشته است.
این بود آنچه خداوند به ما توفیق گردآوری آن را داد.
وصلى الله على محمد وآله وأصحابه وسلم والحمد لله رب العالمين