امام ابوحنیفه (۸۰-۱۵۰ هجری)
وی، ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن زوطی و اهل کوفه است. قبل از سه امام دیگر به دنیا آمد و پیروان مذهبش نیز از پیروان مذاهب دیگر بیشترند.
تولدش، به یک روایت در سال۶۳ هـ و به روایتی دیگر در سال۷۰ هـ و یا در سال ۸۰ هـ بوده است.
امام ابوحنیفه در سال۱۵۰ هـ در بغداد وفات نمود و امروز نیز قبرش در محله اعظیمه بغداد وجود دارد.
وی، در کوفه پرورش یافت. در آن زمان کوفه از بزرگترین شهرهای اسلامی بود. شهری که علمای فرقه‌های مختلف در آن وجود داشتند. بویژه ائمه لغت و ادبیات عرب.
ابوحنیفه نخست به فراگیری علم کلام پرداخت و در آن به چنان مهارتی دست یافت که زبانزد عام و خاص گردید. سپس به حلقه درس شیخ کوفه، حماد پیوست. حماد شاگرد ابراهیم نخعی و او شاگرد علقمه و علقمه، شاگرد عبدالله بن مسعودسبود. زمانی که حماد در سال۱۲۰هـ وفات نمود، شاگردانش در یک تصمیم همگانی، ابوحنیفه را بر کرسی درس استاد نشاندند. بدین سان ابوحنیفه در رأس مکتب فقهی کوفه قرار گرفت که بعدها به نام مکتب اهل رأی شهرت یافت؛ بدین ترتیب ابوحنیفه، امام فقهای کوفه شد و آوازه‌اش در سراسر جهان اسلام پیچید.
ابوحنیفه در بصره، مکه و مدینه با مشهورترین علمای زمان خود نشست و با آن‌ها پیرامون مسائل مختلف به بحث و تبادل نظر پرداخت. در حلقه علمی ایشان محدثین بزرگی هم‌چون عبدالله بن مبارک و حفص بن غیاث و فقهای بزرگی چون ابویوسف، امام محمد، زفر، حسن بن زیاد و زهاد و عابدان بزرگی چون فضیل بن عیاض و داود طائی گرد هم آمدند.
زندگی ابوحنیفه، وقف علم و عبادت و زهد و اطاعت خدا و پیامبر جو عمل برای رفاه عموم مسلمانان بود.