درس شصت و هشتم داستان مسلمان شدن زهیر بن اقیش و تشریف فرمایی هیئت آنان [۴۰٧]
۱۰۵- یزید بن عبدالله بن شخیر می‌گوید: در آن اثنا که ما در این مربد [۴۰۸]بودیم، عربی آشفته مو که یک قطعه پوست یا یک قطعه ظرفی پوستین با خود داشت، پیش ما آمد. گفتیم: مثل اینکه این شخص اهل اینجا نیست. گفت: آری، این نامه‌ای است که رسول خدا برای من نوشته است. آن جماعت گفتند: نامه را بیاور، من هم آن را گرفتم و خواندم در آن آمده بود:
«بسم الله الرحمن الرحیم». این نامه‌ای است از طرف محمد پیامبر، رسول الله به بنی زهیر بن اقیش - و آنها قبیله‌ای از عکل هستند - شما اگر نماز بر پای دارید و زکات بدهید و از مشرکان جدا شوید و از غنیمت‌ها خمس و سهم پیامبر و اهل صفه را بپردازید، با امان الله و امان پیامبرش در امان خواهید بود».
آن جماعت گفتند: بیا خدا تو را اصلاح کند! آنچه را که از رسول خدا شنیده‌ای برای ما بازگو کن. گفت: از رسول خدا شنیدم که می‌گفت:
«صَوْمُ شَهْرِ الصَّبْرِ، وَثَلَاثَةِ أَيَّامٍ مِنْ كُلِّ شَهْرٍ، يُذْهِبْنَ وَحَرَ الصَّدْرِ». «روزه ماه صبر (یعنی رمضان) و سه روز از هر ماه کینه و وسوسه‌های سینه را از بین می‌برد».
آن جماعت گفتند: آیا تو این مطلب را از رسول خدا شنیده‌ای؟! آن مرد گفت: بنظرم شما نمی-ترسید از اینکه من بر رسول خدا دروغ بگویم. نه به خدا امروز دیگر هیچ حدیثی را برای شما بازگو نمی‌کنم [۴۰٩]. سپس دستش را به‌سوی آن نامه دراز کرد، و آن را از دست (من) بیرون کشید و راه بازگشت در پیش گرفت و (ما را) ترک کرد [۴۱۰].
نکته‌ها و عبرت‌ها:
۱- وجوب اقامه نماز و دادن زکات.
۲- بر انسان مسلمان حرام است، به منظور اقامت گزینی به کشورهای مشرکان سفر کند. چنانکه بر او حرام است، به منظور جهانگردی و گردش گردی و مانند آن به بلاد مشرکین سفر کند.
۳- مسلمان اگر واجبات شرعی را انجام دهد و از محرمات الهی دوری نماید، تعرض کردن به او، با هرگونه اذیتی، حرام است.
۴- وجوب پرداخت حقوق مالی به صاحبان آنها، از جمله پرداخت خمس غنیمت.
۵- روزه ماه مبارک رمضان - که ماه صبر است - و روزه سنت بویژه روزه سه روز از هر ماه، دارای فواید زیادی است از جمله: این روزه، حقد و کینه و خیانت را که مسلمان نسبت به برادر مسلمانش پیدا می‌کند، از بین می‌برد و جایی را برای وسوسه‌هایی که شیطان بر او القاء می-کند، باقی نمی‌گذارد.
۶- یکی از آداب گفت و شنود این است که انسان همین که سخنی را که به او القاء می‌شود عجیب و غریب یافت، در آن شک نکند. و فرضاً اگر هم شخصاً درباره صحت آن به قناعت نرسیده باشد، نباید در صحت کلامی که گوینده عنوان می‌دارد و خود یقین به صحت آن دارد، ایجاد شک و شبهه نموده او را اذیت نماید، مگر اینکه در آن سخن، دروغی روشن یا سخنی حرام موجود باشد که در این صورت اشکالی ندارد با شیوه‌ای هرچه زیباتر و نیکوتر آن را بیان نماید.
[۴۰٧] نگا: بیوگرافی نمر بن تولب در الاصابة ۳/۵۴۳. [۴۰۸] ابن حجر در فتح الباری (شرح حدیث (۳٩۰۶) ٧/ ۲۴۶ گفته است: «مِرْبَدْ» جایی است که در آن خرما خشک می‌شود. و اصمعی گفته است: مربد هر چیزی است که در آن شتر یا گوسفند حبس و نگهداری شود. و به همین خاطر است که مربد بصره نامیده شود چون جایگاه بازار شتر است». [۴۰٩] یعنی آن صحابی از گفته آنان چنین برداشت کرده که آنها روایت او را باور ندارند و در صحت آن شک دارند. لذا برای آنکه آنها را تنبیه کند، تصمیم گرفت که در آن روز، هیچ حدیث دیگری را برای آنها ذکر نکند. [۴۱۰] روایت از امام احمد (۲۰٧۳٧ ـ ۲۰٧۴۰)، و یونس بن بکیر در زوائد المغازی (۴۵۲)، و ابوداود (۲٩٩٩)، و محمد بن سلام در طبقات الشعراء ص ۶۸، و ابن حبان (۶۵۵٧) و اسنادش صحیح است.