۳۰- باب الشفاعة
باب شفاعت و میانجیگری
قال الله تعالی:
﴿مَّن يَشۡفَعۡ شَفَٰعَةً حَسَنَةٗ يَكُن لَّهُۥ نَصِيبٞ مِّنۡهَاۖ﴾[النساء: ۸۵].
«هر کس که شفاعت زیبا و پسندیده‌ای بکند (موافق شرع باشد)، نصیبی از آن خواهد داشت».
۲۴۶- «وعن أَبي موسى الأَشعري سقال: كان النبي صإِذَا أَتَاهُ طالِبُ حاجةٍ أَقْبَلَ عَلَى جُلسائِهِ فقال: «اشْفَعُوا تُؤجَرُوا ويَقْضِي اللَّه عَلَى لِسان نَبِيِّهِ ما أَحبَّ»» متفق عليه.
وفي رواية: «مَا شَاءَ».
۲۴۶. «از ابوموسی اشعری سروایت شده است که گفت: هر وقت، یک نیازمند به نزد پیامبر صمی‌آمد، ایشان به حاضران در جلسه رو می‌کرد و می‌فرمود: «شفاعت کنید (در حل مشکل این فرد واسطه شوید) تا پاداش یابید و خداوند هر چه را که دوست داشته باشد»».
یا در روایتی دیگر: «بخواهد ـ، بر زبان پیامبرش جاری می‌کند» [۲۸۳].
۲۴۷- «وعن ابن عباس بفي قِصَّة برِيرَةَ وزَوْجِها. قال: قال لَهَا النَّبِيُّ ص: «لَوْ راجَعْتِهِ؟» قَالتَ: يا رَسُولَ اللَّه تأْمُرُنِي؟ قال: «إِنَّما أَشـْفعُ» قَالَتْ: لا حاجة لِي فِيهِ»» رواه البخاری.
۲۴۷. «از ابن‌عباس سدر داستان بریره [۲۸۴]و شوهرش روایت شده است که پیامبر صبه بریره فرمودند: کاش پیش او برمی‌گشتی؛ بریره گفت: ای رسول خدا! آیا به امر می‌کنید (تا اجرا نمایم)؟ فرمودند: «(نه) فقط (بین شما) میانجیگری می‌کنم» گفت: من احتیاجی به او ندارم»» [۲۸۵].
[۲۸۳] متفق علیه است؛ [خ (۱۴۳۲)، م (۲۶۲۷)]. [۲۸۴] بریره، کنیز حضرت ام‌المؤمنین عایشه ببوده است ـ ویراستاران. [۲۸۵] بخاری روایت کرده است؛ [(۵۲۸۳)].