۸۳- باب النهي عن تولية الإِمارة والقضاء وغيرهـمـا من الولايات لـمن سألـها أو حرص عليها فعرّض بـها
باب نهی از تحویل دادن امارت و قضاوت و غیر آن از ریاست‌ها به کسی که خود آن را خواستار شود یا بر آن حرص بورزد و به کنایه آن را بخواهد
۶۸۰- «عن أبي موسى الأَشعريِّ سقال: دخَلتُ على النبي صأنَا وَرَجُلانِ مِنْ بني عَمِّي، فقال أحَدُهُمَا: يا رسولَ اللَّه أمِّرنَا عَلى بعضِ مَا ولاَّكَ اللَّه ﻷ، وقال الآخرُ مِثْلَ ذلكَ، فقال: «إنَّا واللَّه لا نُوَلِّي هذَا العَمَلَ أحداً سَأَلَه، أو أحَداً حَرَص عليه»».
۶۸۰. «از ابوموسی اشعری سروایت شده است که گفت: من و دو مرد از پسرعموهایم به نزد پیامبر صرفتیم، یکی از آنها گفت: ای رسول خدا! ما را بر بعضی از آنچه که خداوند مسئولیتش را به تو عطا کرده است، بر گمار و مشغول کن و دیگری نیز چنان گفت، پیامبر صفرمودند: «به خدا سوگند، ما کسی را که خودش این عمل (امارت و حکمداری) را درخواست کند یا کسی را که بر (کسب) آن حرص بورزد، مسؤول و سرپرست آن نمی‌کنیم»» [۷۳۹].
[۷۳۹] متفق علیه است؛ [خ(۷۱۴۹)، م(۱۷۳۳)].